Άνοια και τι εννοούμε με αυτό;
Αναμφισβήτητα, το πρόβλημα της άνοιας είναι, αυτή τη στιγμή ότι αφορά τις ασθένειες γενικά, τουλάχιστον στην Ευρώπη, ένα από τα μεγαλύτερα εάν όχι και το μεγαλύτερο.
Αναμφισβήτητα, το πρόβλημα της άνοιας είναι, αυτή τη στιγμή ότι αφορά τις ασθένειες γενικά, τουλάχιστον στην Ευρώπη, ένα από τα μεγαλύτερα εάν όχι και το μεγαλύτερο.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια, με την άνοδο της μοριακής γενετικής, έχει «καρφωθεί» σε πάρα πολλούς επιστήμονες στο μυαλό τους ότι όλα στρέφονται γύρω από την γενετική, η οποία επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου και έτσι κανείς καταλήγει στη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Σίγουρα η διάγνωση της νεύρωσης είναι μια πλέον «κυρίαρχη» διάγνωση σε ότι αφορά τις νευροψυχιατρικές παθήσεις.
Αυτό που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες κοινωνικές δομές, ακόμη και ολόκληρα κράτη, είναι η ποικιλομορφία που αναπτύσσεται μεταξύ των προσώπων σε πολυπολιτισμικές πλέον κοινωνίες.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια συνεχής, σταθερή και μάλιστα μεγάλη και κάθε χρόνο αυξανόμενη, τάση ψυχώσεων.
Πρόκειται για συμπεριφορές που πηγάζουν από την δράση μιας ορμόνης – νευροδιαβιβαστή, της λεγόμενης ντοπαμίνης, στον εγκέφαλο.
Πρόκειται για μια ψυχική διαταραχή, ιδιαίτερα έντονη, που μπορεί όμως πολλές φορές να έχει και οργανική αιτία.
Η εγκεφαλική δομή του ανθρώπου είναι «κατασκευασμένη» με τέτοιο τρόπο, ώστε ακόμη και εξελικτικά να μπορεί να συγκεντρώνεται πλήρως σε έναν και μόνο ουσιαστικό κίνδυνο.
Έγκαιρη διάγνωση και τακτική παρακολούθηση, τόσο για την διάγνωση όσο και για την εξέλιξη τους, είναι απαραίτητα σε αυτά τα νοσήματα.
Είναι δυσάρεστο να αγγίζει κανείς τέτοια θέματα και να μιλά για αυτά, αλλά ιατρικά είναι απόλυτα αναγκαίο και πρέπει όσοι τουλάχιστον έχουν κάθε είδους επαφή με τέτοια προβλήματα, να είναι επαρκώς πληροφορημένοι.
Δυστυχώς, με την πάροδο των ετών, τα τελευταία χρόνια όλο και τακτικότερα έρχονται στην συζήτηση και κυρίως στην αντιμετώπιση νευροψυχιατρικά σύνδρομα σε παιδιά.
Πολύ τακτικά, παραμελημένα παιδιά αντιμετωπίζουν ψυχικές ασθένειες σε μεγαλύτερη ένταση και έκταση από ότι παιδιά που είναι κάτω από σοβαρή οικογενειακή και σχολική φροντίδα.
Οι παιδικές καταθλίψεις με την πάροδο των ετών, τα τελευταία χρόνια, στην στρεσογόνο κοινωνία στην οποία βρισκόμαστε, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις και κάτω από την μεγάλη ένταση, αυξάνονται ραγδαία.
Η φοβία είναι ο υπέρμετρος φόβος για ένα αντικείμενο ή ακόμη για μια κατάσταση ή και για μεικτές περιπτώσεις.
Είναι δυνατόν, πολλές φορές στα παιδιά να έχουμε την εμφάνιση της παιδικής ανορεξίας. Πρόκειται για μια μορφή άρνησης του φαγητού, οποιοδήποτε είδους.
Τον τελευταίο καιρό ζούμε όλο πιο έντονα την ύπαρξη ενός «μαζικού» πανικού. Έχει μάλιστα πάρει τέτοιες εκτάσεις αυτός ο πανικός, ώστε όλα τα δυνατά επικοινωνιακά, κοινωνικά «τμήματα», δηλαδή η κυβέρνηση, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι κρατικοί μηχανισμοί κ.λ.π., ασχολούνται με αυτό το πράγμα.
Στην Βιονευρολογική, στις πολύωρες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές, σε ανθρώπους με προβλήματα πανικού, ή έντονη επιθυμία, ακόμη και ιδιοψυχαναγκαστικής νεύρωσης, πολύ τακτικά βλέπουμε, όταν το πρόβλημα οξύνεται, να υπάρχει μια αυξημένη δραστηριότητα στο κροταφικό κυρίως λοβό, η οποία εντείνεται όσο επιτείνεται το πρόβλημα.
Το ακρωνύμιο CHARGE αποτελείται από τα αρχικά των αγγλικών επωνυμιών για κολόβωμα, καρδιά, ατρησία, διανοητική καθυστέρηση, γενετικές διαταραχές και αυτί.
Πρόκειται για διεθνείς πλέον ιατρικές ορολογίες σε όσον αφορά τις σχισμές που παρατηρούνται στην στοματική και ρινική κοιλότητα.
Μια όχι και τόσο ασυνήθης «εμφάνιση», είναι η παρουσία ορισμένων ασθενών με μικρότερο οφθαλμό από τη μια μεριά ή και από τις δυο μεριές.