Ο πόνος της περιθωριοποίησης
Έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχει σαφής διαχωρισμός σε ότι αφορά την περιθωριοποίηση κοινωνικών ομάδων.
Έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχει σαφής διαχωρισμός σε ότι αφορά την περιθωριοποίηση κοινωνικών ομάδων.
Αναμφίβολα κάτι που καταλαβαίνουμε όλοι αλλά σπάνια το «ψάχνουμε» είναι ο «συντονισμός» της ομιλίας ανάλογα με τα συναισθήματα.
Πάντοτε διερωτόμαστε τι είναι η «λογική» αντίδραση
Η διαφορετικότητα κάνει ένα άτομο να ξεχωρίζει από τη γενική συμπεριφορά και τις ψυχολογικές αντιδράσεις του υπόλοιπου ανθρώπινου συνόλου∙ αυτό ανάλογα με την κοινωνική εκτίμηση μπορεί να έχει μια διαφορετική κοινωνική έκφραση από ομάδα σε ομάδα
Πρόκειται για δυο διαφορετικές εγκεφαλικές λειτουργίες, αλλά σε ότι αφορά το συντονισμό τους ξεκινάνε από ένα συγκεκριμένο σημείο του εγκεφάλου που λέγεται νήσος του εγκεφάλου ή νήσος του Ράιλ
Είναι πολλές φορές που διερωτόμαστε πως είναι δυνατόν από κάποιον λόγο ενός πολιτικού, ιερέα ή ακόμη και απλού ανθρώπου να συγκινούμαστε τόσο πολύ και να αισθανόμαστε τον πόνο και το «βάσανο» του άλλου
Έχουμε ακούσει αρκετές φορές ότι ο έρωτας αρχίζει από την όσφρηση
Όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, η γέννηση της ερωτικής επιθυμίας μέσα στον εγκέφαλο του ανθρώπου είναι μια πολύ πολύπλοκη διαδικασία, η οποία ξεκινά από τα αισθητήρια όργανα του εγκεφάλου
Έχουμε παρατηρήσει όλοι μας σε κάποιες καταστάσεις πως μετά από ένα έντονο στρες, ένα ζεστό περιβάλλον, ένα θερμό ποτό π.χ. τσάι ή κονιάκ, ακόμη και στις πιο ζεστές μέρες, είναι δυνατόν να βοηθήσουν ουσιαστικά
Είναι πλέον από πάρα πολλά χρόνια γνωστό ότι ο φόβος και η ηδονή κατά κύριο λόγο μετασχηματίζονται από ερεθίσματα σε αισθήματα στον εγκέφαλο
Στην περίπτωση του συναισθηματικού εγκεφάλου έχουμε όλες εκείνες τις λειτουργίες που πηγάζουν από την έντονη νευρολειτουργική δραστηριότητα της εγκεφαλικής δράσης, σε ότι αφορά τα συναισθήματα, όπως είναι ο φόβος και η ηδονή, και τα οποία έρχονται σε επαφή με το πρόσθιο τμήμα της «νήσου του εγκεφάλου», όπως φαίνεται στην εικόνα
Πάλι μια πάρα πολύ σπουδαία ερώτηση για όλους τους νευροψυχιατρικούς ασθενείς, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι με τη δική τους παρουσία στο περιβάλλον, αλλά και για το πώς επηρεάζουν αυτοί τους τρίτους και οι τρίτοι αυτούς
Είναι μια κεντρική ερώτηση που σε καθημερινό επίπεδο τίθεται από τον καθένα μας για τον εαυτό του και σε πολλούς από εμάς παραμένει αναπάντητο για πολλά χρόνια
Η νόσος «αδιαφορία» είναι η αδιαφορία που δείχνει ο ασθενής για το προσβεβλημένο μέλος του σώματος, κυρίως άκρο, όταν παθαίνει ένα εγκεφαλικό επεισόδιο
Πάρα πολλές φορές διαπιστώνουμε σε αρκετούς ανθρώπους τουλάχιστον σε αυτούς που εξετάζουμε στην Βιονευρολογική, να μην έχουν το ανάλογο αίσθημα του ζεστού, κρύου σε ορισμένα τμήματα του δέρματος ή και σε ολόκληρο το δέρμα.
Υπάρχει μια μεγάλη πλάνη σε ότι αφορά τις καρδιακές διαταραχές και αυτός είναι ο λόγος που πολύ τακτικά δεν αντιμετωπίζονται «μέχρι τέλους» αυτά τα περιστατικά.
Υπάρχει εκτεταμένη πεποίθηση ότι σε περιπτώσεις ιλίγγου, υπεύθυνο είναι μόνο το σύστημα του λαβυρίνθου.
Με τον όρο ακροτομοφιλία είναι μια σπάνια ψυχιατρική νόσος όπου ο ασθενής έχει την τάση να κόψει ένα άκρο του προκειμένου να αισθανθεί καλύτερα.
Οι διαταραχές της εφίδρωσης τμηματικά ή εξ ολοκλήρου σε όλο το κορμί αποτελούν βασική λειτουργία μιας περιοχής της φαιάς ουσίας που λέγεται νήσος του Ράϊλ.
Το θέμα των δυστονιών έχει πάρει τα τελευταία τα τελευταία χρόνια πάρα πολύ μεγάλες διαστάσεις.