Κατά τη διάπλαση του οργανισμού του σώματος και των διάφορων οργάνων, πολύ τακτικά για φυλογενετικούς λόγους είναι δυνατόν να αναπτυχθούν περισσότερο απ’ όσο πρέπει στοιχεία του νευρικού συστήματος, δηλαδή νευροκύτταρα, σε όργανα τα οποία ανήκουν αποκλειστικά σε ενδοκρινείς αδένες.
Μέχρι τώρα υπήρχαν νοσήματα όπως η σχιζοφρένεια, η νόσος του πάρκινσον, οι τραυματικές αλλοιώσεις του νευρικού ιστού κ.α. τα οποία θεωρούνταν αθεράπευτα με τις υπάρχουσες θεραπευτικές δυνατότητες, κυρίως με τα φάρμακα.
Στις περιπτώσεις χρόνιας υπέρτασης σε γηραιούς ασθενείς,έχουμε το χαρακτηριστικό φαινόμενο της λιποϋαλίνωσης των μικρών αγγείων του εγκεφάλου.
Η πρωτεΐνη Nogo, αυτή η οποία ρυθμίζει την ανάπτυξη και την αναστολή ουσιαστικά της εξέλιξης μετά την τραυματική διαδικασία των νευρών, έχει ένα συγκεκριμένο υποδοχέα εντός του νευρικού συστήματος· αυτός ο υποδοχέας όταν «μπλοκαριστεί», έχουμε μια αναστολή της δραστηριότητας της πρωτεΐνης.
Τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μια αντλία αντισωμάτων, η οποία βοηθάει στη «γεφυροποίηση» τραυματικών θέσεων του νωτιαίου μυελού.
Τελευταία ένα καινούργιο φάρμακο, συγκεκριμένα το πεπτίδιο NAP1-40, έχει αναπτυχθεί και κυκλοφορήσει στην αγορά· πρόκειται για μια ουσία συγκεκριμένου πεπτιδίου, Αμερικάνικης προέλευσης, η οποία έχει μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή δυνατότητα σε ότι αφορά τη λειτουργία του νευρικού συστήματος.
Οι καινούργιες έρευνες ιδιαίτερα με τη μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου τον τελευταίο καιρό έχουν καταδείξει ότι περιοδικά σε ορισμένα σημεία του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού προκύπτουν «ανωμαλίες» που δημιουργούν εκεί «οπές».
Τόσο η βορρελίωση όσο και η εαρινή μηνιγγοεγκεφαλίτιδα είναι νοσηρές καταστάσεις που προέρχονται μετά από τσίμπημα τσιμπουριού (εικόνα)
Έχουμε παρατηρήσει ότι τα μηνιγγιώματα είναι «όγκοι»-εκβλαστήσεις», κυρίως από την αραχνοειδή μήνιγγα του εγκεφάλου
Στην ουσία η γεμσιταμπίνη (Gemzar) είναι ένα ένζυμο που δραστηριοποιείται σαν ένζυμο εντός των κυττάρων, προκαλώντας μια σειρά από διαδικασίες γονιδιακού χαρακτήρα, οι οποίες βέβαια είναι αρκετά περίπλοκες μέσα στο γονίδιο, αλλά σε τελική κατάσταση δημιουργούν την αποφυγή παθολογικών διαδικασιών, οι οποίες θα αλλάξουν τη δομή του γονιδίου, έτσι ώστε να παραχθεί νεοπλασία
Αγγεία, νεύρα και αρθρώσεις όλα μαζί αποτελούν μια ενότητα, η οποία συμβάλει τα μέγιστα στην κινητικότητα του σώματος, άρα και στη διατήρηση της ζωής
Οι διάφορες μορφές πάρκινσον και ιδίως άτυπου πάρκινσον έχουν κυρίως τον «τόπο γέννησής» τους στο σημείο διαταραχής και επικοινωνίας μεταξύ ενδοκρινικού συστήματος και νευρικού συστήματος.
Σε ότι αφορά το ρόλο του εγκεφάλου, έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχει συμμετοχή του στην περίπτωση της ινομυαλγίας.
Στην περίπτωση των σιωπηλών νευρολογικών ασθενειών αυτή τη στιγμή τα έγκυρα διαγνωστικά μέσα είναι ελάχιστα.
Η άνοια παρουσιάζεται κατά κύριο λόγο σαν μια γενικευμένη διαταραχή του εγκεφαλικού ιστού.
Το πρόβλημα των λοιμώξεων στις μετατραυματικές παραλύσεις του νωτιαίου μυελού είναι πραγματικά πάρα πολύ ιδιαίτερο.
Οι νευροεκφυλιστικές αλλοιώσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος και ειδικότερα του εγκεφάλου, όπως π.χ. η νόσος τουAlzheimer, όπως τις γνωρίζουμε μέχρι τώρα ήταν γνωστές κυρίως απ’ τις κλινικές εικόνες και τα συμπτώματα τους.
Τα φωσφολιπίδια βρίσκονται σε όλα τα αγγεία του σώματος, ανεξάρτητα ποια περιοχή αυτά «αρδεύουν».
Γενικά λόγω της υφιστάμενης φαρμακευτικής αγωγής αλλά και της ιδιομορφίας της εντός του κεντρικού νευρικού συστήματος, οι επιληπτικές κρίσεις κατά κανόνα προκαλούν μικρές ή μεγάλες στυτικές διαταραχές, διάφορης έντασης
Επί σειρά ετών στη Βιονευρολογική παρατηρούμε ασθένειες, οι οποίες προέρχονται από τοξική συγκέντρωση πρωτεϊνών εντός του νευρικού συστήματος ή στους συνδέσμους μεταξύ κεντρικού ή περιφερικού νευρικού συστήματος και άλλων συστημάτων
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος