Η υποξαιμία εγκεφάλου σε ηλικιωμένους
Με το πέρας των χρόνων όπως όλα τα όργανα έτσι και ο εγκέφαλος υφίσταται φθορές.
Με το πέρας των χρόνων όπως όλα τα όργανα έτσι και ο εγκέφαλος υφίσταται φθορές.
Σε περιπτώσεις κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων ένα από τα κυριότερα προβλήματα είναι η διατάραξη του όγκου υγρών εντός του κρανίου.
Οι πονοκέφαλοι ως διαγνωστικό στοιχείο πολλών εγκεφαλικών αιματωμάτων παρουσιάζονται πολύ τακτικά.
Τα εγκεφαλικά αιματώματα και κυρίως κατά τη γεροντική ηλικία δημιουργούν ανοξαιμία.
Η αξονική τομογραφία μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε αν υπάρχει αιμάτωμα στον εγκέφαλο ή όχι.
Αρκετές φορές βλέπουμε στον εγκέφαλο ότι υπάρχουν διάφορες μικρές στικτές βλάβες λόγω «διάσχισης» ιστών του εγκεφάλου.
Ο δείκτης «θνησιμότητας ενός χρόνου» χρησιμοποιείται κυρίως για τις νευρολογικές περιπτώσεις που καταλήγουν σε μονάδες εντατικής θεραπείας.
Όταν υπάρχει εγκεφαλικό αιμάτωμα, η αξονική τομογραφία χαρακτηρίζεται από δύο στοιχεία. Το πρώτο στοιχείο είναι μία υπόπυκνη περιοχή.
Στις περιπτώσεις που υπάρχει ταυτόχρονα εγκεφαλικό αιμάτωμα και εγκεφαλική ατροφία, πολλές φορές προκύπτει ένα διαγνωστικό πρόβλημα.
Στους ηλικιωμένους ασθενείς συμβαίνει τακτικά μία σειρά κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη διότι προκαλεί χαρακτηριστικές ενδοκρανιακές βλάβες.
Όταν υπάρχει ένα εγκεφαλικό τραύμα ποικίλης αιτιολογίας και δε γίνεται αντιληπτό από τον ασθενή, ιδιαίτερα όταν αυτός είναι προχωρημένης ηλικίας, το σημαντικό είναι να δούμε αν υπάρχουν αιμορραγίες ή αιματώματα στον εγκέφαλο.
Σε περιπτώσεις μικρών τραυμάτων, στους ηλικιωμένους ανθρώπους πολλές φορές παρατηρείται το φαινόμενο της «έκρηξης» του εγκεφαλικού ιστού σε διάφορα σημεία.
Προκειμένου να εξισορροπήσει κανείς το στρες που υπάρχει στο σπίτι μ’ αυτό της δουλειάς, υπάρχουν κάποια απαγορευμένα σημεία.
Κάθε εργασία είναι κοπιαστική και σε αρκετές περιπτώσεις καθόλου ευχάριστη.
Το στρες μπορεί πλέον να μετρηθεί στην καθημερινή μας ζωή.
Έρευνες κατέδειξαν ότι σε άτομα που έχουν παιδιά εμφανίζεται πολύ περισσότερο άγχος.
Η ιδιωτική ζωή στο χώρο που διαμένουμε χρειάζεται διαμόρφωση από εμάς τους ίδιους και προσαρμογή.
Μελέτες έχουν δείξει ότι σε καμία περίπτωση η παραμονή στο σπίτι είτε με την οικογένεια είτε με φίλους δεν προσφέρει χαλάρωση μετά από μια έντονη μέρα.
Σύμφωνα με τις κοινωνιολογικές έρευνες, όταν το άτομο διαμένει στον κατεξοχήν χώρο ανάπαυσης του, δηλαδή στο σπίτι του, η έκκριση της στρεσογόνου ορμόνης κορτιζόλης είναι έντονα αυξημένη σε σχέση μ’ αυτήν στο χώρο εργασίας του.
Ο οικογενειακός χώρος αποτελεί χώρο ξεκούρασης και αν δεν είναι επιβάλλεται να γίνει.