Ερεθισμός του θαλάμου και Parkinson
Μεταξύ των νέων θεραπευτικών μεθόδων που χρησιμοποιούνται για τη νόσο του Parkinson είναι και ο ηλεκτρικός ερεθισμός του θαλάμου.
Μεταξύ των νέων θεραπευτικών μεθόδων που χρησιμοποιούνται για τη νόσο του Parkinson είναι και ο ηλεκτρικός ερεθισμός του θαλάμου.
Η L-Dopa είναι μια παραλλαγή της ντοπαμίνης η οποία συνοδεύεται από κάποιο άλλο ένζυμο το οποίο έχει καταλυτικό ρόλο στο να διαπερνάει η ντοπαμίνη τον εγκεφαλικό αιματικό φραγμό με ευκολία.
Οι αγωνιστές της ντοπαμίνης είναι μια νέα σειρά φαρμάκων που τελευταία κυκλοφόρησε στην αγορά προκειμένου να βοηθήσει τη θεραπευτική διαδικασία του συνδρόμου του Parkinson.
Στη νόσο του Parkinson τα on-off φαινόμενα εμφανίζονται με απότομη και απροειδοποίητη διαταραχή των κινήσεων, έτσι που ο ασθενής να μένει «παγωμένος» και να μην μπορεί να κινηθεί ακόμα παρόλο που καταβάλλει τη μέγιστη δύναμη.
Η L-Dopa είναι πλέον το πιο αποτελεσματικό φάρμακο που διαθέτουμε σήμερα για την καταπολέμηση αυτής της νόσου.
Στην ενασχόληση με νευροψυχιατρικά περιστατικά πρέπει να λαμβάνονται υπόψη δύο χαρακτηριστικά σημεία (και αυτό γιατί συνήθως οι ασθενείς τα αποκρύπτουν)˙ σε τι κατάσταση βρίσκεται η ψυχοκινητικότητα του ασθενούς και αν υπάρχει κάποιας μορφής ακράτεια ούρων.
Τον όρο «στρατηγικά» έμφρακτα τον ανακάλυψαν νευρολόγοι τις τελευταίες δεκαετίες προκειμένου να χαρακτηρίσουν ειδικά ισχαιμικά έμφρακτα που συμβαίνουν σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου.
Όταν για διάφορους λόγους (αν για παράδειγμα υπάρχει διαβήτης, υπέρταση, υπερχοληστερολαιμία κ.α.) έχουμε τα λεγόμενα «στρατηγικά» έμφρακτα, μετά τη μέση ηλικία η διαταραχή της ευφυΐας παρουσιάζεται σε εκτεταμένο βαθμό.
Αναφερόμαστε σε συγκεκριμένη κλινική εικόνα πάθησης του εγκεφάλου με κύρια χαρακτηριστικά συμπτώματα τις διαταραχές λόγου, πράξεων και γνώσεων οι οποίες παρουσιάζονται σε διάφορα στάδια και εντάσεις ανάλογα με την έκταση του προβλήματος
Η πρόοδος της επιστήμης και ιδιαίτερα των τεχνικών διαγνωστικών μέσων τα τελευταία χρόνια μας έχει δώσει τη δυνατότητα να εξετάζουμε τμηματικά και λεπτομερώς το ανθρώπινο σώμα.
Για τη νευρολογία η πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα χαρακτηρίστηκε από τη μορφή του Hans Berger.
Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο των επιληπτικών κρίσεων και ιδιαίτερα αυτών που συνοδεύονται από πολλά διαγνωστικά προβλήματα είναι οι επιληπτικές κρίσεις χαμηλής συμπτωματολογίας.
Όταν το σύνδρομο Parkinson εμφανίζεται ως σύνδρομο σε ηλικίες κάτω των 45 ετών θεωρείται νεανικής αιτιολογίας και κρύβονται γονιδιακές διαταραχές κληρονομικού χαρακτήρα ˙χρειάζεται δε γρήγορη διάγνωση και άμεση αγωγή.
Όπως έχουν δείξει οι έρευνες τα τελευταία χρόνια, το σύνδρομο Parkinson φαίνεται πως έχει μια γενετική προδιάθεση.
Έρευνες έχουν δείξει ότι η διαταραχή στο συγχρονισμό εμφάνισης και διάταξης ορισμένων πρωτεϊνών στον εγκέφαλο είναι η αιτία για την εμφάνιση της νόσου του Parkinson.
Τα τελευταία χρόνια έχει ανακαλυφτεί ένας αναπτυξιακός παράγοντας, δηλαδή μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη που συντελεί στην ανάπτυξη των νευροκυττάρων ˙πρόκειται για έναν παράγοντα που βοηθά στην αναγέννηση και στην παραγωγή νευροκυττάρων, τη λεγόμενη νευρογένεση.
Σύμφωνα με τις μελέτες για τη νόσο του Parkinson, η παθογένεια της είναι μια αλυσίδα πολλών παραγόντων η οποία δημιουργεί παθολογική πρόσβαση από τον ένα κρίκο στον άλλο.
Στα νευρικά κύτταρα όλη λειτουργία του κυττάρου βασίζεται κυρίως στον ακριβή και γονιδιακά προσδιορισμένο μεταβολισμό των πρωτεϊνών.
Μια μοντέρνα και άκρως επιτυχημένη θεραπεία για τη νόσο του Parkinson είναι η χρήση διάφορων ιών.
Ένας ερευνητής του πανεπιστημίου του Bristol το 2002 έκανε το τόλμημα για τη γονιδιακή θεραπεία της νόσου του Parkinson.