Μηχανισμός ανάπτυξης της νόσου Alzheimer
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια, προκειμένου να γίνει κατανοητός ο μηχανισμός ανάπτυξης της νόσου Alzheimer
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια, προκειμένου να γίνει κατανοητός ο μηχανισμός ανάπτυξης της νόσου Alzheimer
Κατά τα έτη 1907 έως 1910 ο ίδιος ο Αλοΐσιος Αλτσχάιμερ παρακολούθησε προσεκτικά έναν ασθενή, τον λεγόμενο Johann F, ο οποίος ήταν και ο πρώτος ασθενής όπου μετά το θάνατο του πλέον τελείως «ντοκουμενταρισμένα» πιστοποιήθηκε μικροσκοπικά και η νόσος του Alzheimer
Ο γενεαλογικός έλεγχος ασθενών με τη νόσο του Alzheimer που γίνεται σε πολλά κέντρα στον κόσμο έχει δείξει μια σαφή γενετική προδιάθεση
H νόσος του Alzheimer εξελίσσεται αργά μα σταθερά σε μια μάστιγα της ανθρωπότητας
Κατά κάποιον τρόπο σήμερα αυτό είναι δυνατόν λόγω της ύπαρξης σαφών γνώσεων ότι η νόσος του Alzheimer αποτελεί μια κληρονομική προδιάθεση
Οι γενετικές αναλύσεις του ιστορικού αλλά πολλές φορές και με μεγάλη τύχη και των κλινικών ευρημάτων έχουν καταδείξει ότι η νόσος του Alzheimer έχει ένα «ευαίσθητο» σημείο· αυτή η νόσος αναπτύσσεται κατά κύριο λόγο στους κροταφικούς λοβούς και έτσι εξηγείται κλινικά η αδυναμία λόγου και σκέψης των ασθενών που προσβάλλονται από αυτήν την ασθένεια, εκτός βέβαια από την απώλεια της μνήμης
Τα τελευταία χρόνια οι εντατικές έρευνες έχουν δείξει με μεγάλη σαφήνεια ότι πλέον υπάρχει μια γενετική προδιάθεση στις περισσότερες μορφές της νόσου του Alzheimer
Το έτος 1906 για πρώτη φορά η νόσος του Alzheimer έγινε γνωστή από το Γερμανό ψυχίατρο και νευροπαθολόγο Αλοΐσιο Αλτσχάιμερ, ο οποίος μετά από διαπίστωση στο μικροσκόπιο έδειξε ότι η άνοια μπορεί να προέρχεται από ανωμαλίες στον εγκέφαλο λόγω συνάθροισης παθογενών πρωτεϊνών
Με απόλυτη σιγουριά μόνο μια βιοψία στον εγκέφαλο του ασθενούς μετά από το θάνατό του είναι δυνατόν να «πιστοποιήσει» την ύπαρξη της νόσου του Alzheimer
Στη Βιονευρολογική έχουμε μάθει ότι ο χρόνος εμφάνισης και η χρονική διάρκεια της νόσου, κατά κανόνα, βοηθούν στην πιστοποίηση του αιτίου της
Η νόσος του Alzheimer προκαλείται από μια νευροεκφυλιστική εγκεφαλική δυσλειτουργία.
Έχει πιστοποιηθεί εδώ και πολλά χρόνια ότι το στρες αυξάνει τη συμπτωματολογία της νόσου του Alzheimer.
Σε ότι αφορά την ανάγνωση γραμμάτων και ψηφίων ή και το άκουσμά τους, οι διάφοροι συνδυασμοί που εναλλάσσονται με την αντίληψη μέσα στον εγκέφαλο είναι σημαντικοί για την παραγωγή της μνήμης.
Σύμφωνα με έρευνες, στους ασθενείς με διαταραχές της μνήμης είτε ελαφριάς μορφής, όπως η γνωστική ανεπάρκεια, είτε βαρύτερων καταστάσεων, όπως η νόσος του Alzheimer, εκτός από τη στιγμή της θεραπείας στο χρονικό σημείο της νόσου σημαντικό ρόλο παίζει και η σύνθεση της φαρμακευτικής αγωγής.
Μια τελευταία φαρμακευτική μέθοδος έχει βρεθεί που σε συνδυασμό με το υπεριώδες φως και με ερεθιστές διάφορων υποδοχέων στον εγκέφαλο μπορεί να προκαλέσει μια προσωρινή διάνοιξη «οπών» του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού διάρκειας λίγων λεπτών έως και ωρών∙ αυτές οι «οπές» αυξάνονται και συνδέονται μεταξύ τους, έτσι ώστε να μπορούν να διαπερνούν διάφορα φάρμακα για συγκεκριμένες νευρολογικές παθήσεις.
Υπάρχουν ορισμένες φαρμακευτικές ουσίες οι οποίες πρέπει να φτάσουν στον εγκέφαλο, προκειμένου να αποφευχθούν άσχημες παθολογικές καταστάσεις που οδηγούν σε νευροεκφυλίσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος ∙χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η νόσος του Alzheimer και οι επιληψίες.
Οι νευροεκφυλιστικές αλλοιώσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος και ειδικότερα του εγκεφάλου, όπως π.χ. η νόσος τουAlzheimer, όπως τις γνωρίζουμε μέχρι τώρα ήταν γνωστές κυρίως απ’ τις κλινικές εικόνες και τα συμπτώματα τους.
Τα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα είναι κύτταρα τα οποία προέρχονται από οποιοδήποτε ιστό, κατά προτίμηση δέρμα και αίμα, και αφού επεξεργαστούν μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατάλληλα για νευρολογικές ασθένειες, όπως είναι οι παραπληγίες και η νόσος τουAlzheimer και του πάρκινσον.
Οι νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις χωρίς αμφιβολία δημιουργούν το μέγιστο κόστος σήμερα ανά τον κόσμο, σε ότι αφορά τα ιατρικά ταμεία.
To Mild cognitive impairment είναι μια διάγνωση που είναι «ενεργή» εδώ και πάρα πολλά χρόνια, κυρίως στις Αμερικάνικες κλινικές, και αφορά κατά κάποιον τρόπο έναν προγνωστικό δείκτη που βασίζεται σε συγκεκριμένη συμπτωματολογία για τη νόσο του Alzheimer.