Οι ανοϊκές καταστάσεις και κυρίως η μείωση των νοητικών λειτουργιών, κυρίως της μνήμης, της αντίληψης και της συνδυαστικής ικανότητας, με ταυτόχρονη απώλεια της πρώτης σ’ ένα πρώτο στάδιο με εξελικτική όμως βαρύτητα είναι χαρακτηριστικές στη νόσο του parkinson.
Η ντοπαμίνη αποτελεί ένα σπουδαίο νευροδιαβιβαστή˙ μία ουσία δηλαδή η οποία προκαλεί εκείνες τις διεγέρσεις στα εγκεφαλικά κύτταρα που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την αρμονία των κινήσεων.
Το όριο της ηλικίας των εξήντα ετών αναφέρεται χαρακτηριστικά ως κλινικό ορόσημο στη νόσο τουParkinson.
Οι ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο πολλές φορές εμφανίζουν γενικευμένες τάσεις φοβίας χωρίς ιδιαίτερη αιτία και συγκεκριμένη συμπτωματολογία.
Η «βραδυφρενία» είναι ένας παλιός όρος που χρησιμοποιείται κυρίως προκειμένου να χαρακτηριστεί η βραδύτητα της σκέψης, η αδυναμία έκφρασης και γενικά ο συντονισμός γνωστικών λειτουργιών.
Οι φοβίες εξετάζονται διεξοδικά από τον τομέα της ψυχιατρικής και μέσα απ’ αυτό το πλαίσιο επιχειρείται η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής κατά περίσταση.
Με τις μέχρι τώρα γνωστές μεθόδους θεραπείας της νόσου του Parkinson, υπήρχε βελτίωση της νόσου για τουλάχιστον οκτώ έως δεκαπέντε έτη.
Όταν η περιγραφή της νόσου του Parkinson ξεκίνησε ως αυτοτελές νόσημα, της είχε δοθεί ο χαρακτηρισμός «shaking palsy», που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει τρομώδης παράλυση.
Αν και είναι γνωστή εδώ και αρκετά χρόνια, η νόσος του Parkinson έχει αποκτήσει μία νέα διάσταση.
Όπως έχει δείξει η μέχρι σήμερα ιατρική πείρα, οι ορθοπαιδικοί γιατροί είναι εκείνοι που διαγιγνώσκουν τα πρώτα συμπτώματα του Parkinson αφού εμφανίζεται σύσπαση των μυών στην περιοχή του ώμου και των άκρων και έτσι οι ασθενείς καταφεύγουν για ιατρική συμβουλή πρωτίστως στους ορθοπαιδικούς.
Σ’ ότι αφορά τη θεραπεία της νόσου του Parkinson με βλαστοκύτταρα μέχρι στιγμής η εμπειρία είναι αρνητική.
Τα τελευταία χρόνια Γερμανοί νευρολόγοι έχουν υπολογίσει ότι 500,00€ με 650,00€ το μήνα στοιχίζει μια συνηθισμένη αντιπαρκινσονική αγωγή με τα φάρμακα που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή στην αγορά.
Εξαιτίας της οικονομικής πίεσης και του κόστους της θεραπείας της νόσου του Parkinson τα τελευταία χρόνια πολλές πανεπιστημιακές κλινικές προσπαθούν να βρουν μία «χειρουργική» λύση γι’ αυτήν την περίπτωση.
Στη νόσο τουParkinson το κύριο πρόβλημα είναι η έλλειψη ντοπαμίνης και τα «λίγα» κύτταρα στα βασικά γάγγλια που την παράγουν.
Από την αρχή της «επανάστασης» των βλαστοκυττάρων και της χρήσης αυτών στη θεραπευτική ιατρική, έχουν γίνει προσπάθειες για την εφαρμογή αυτής της μεθόδου στη νόσο του Parkinson. Τα αποτελέσματα υπήρξαν φτωχά και οι παρενέργειες πολλές.
Η χρόνια αντιπαρκινσονική θεραπεία με L-Dopa και αγωνιστές της ντοπαμίνης μπορεί να εμφανίσει παρενέργειες σε ορισμένους ασθενείς, όπως ναυτία και οπτικές ψευδαισθήσεις.
Οι επιληπτικές κρίσεις εμφανίζονται συνήθως όταν τα νευρικά κύτταρα αρχίζουν και εκφορτίζονται. Ο εγκέφαλος είναι προετοιμασμένος για μια «άναρχη» λειτουργία.
Μεταξύ των νέων θεραπευτικών μεθόδων που χρησιμοποιούνται για τη νόσο του Parkinson είναι και ο ηλεκτρικός ερεθισμός του θαλάμου.
Η L-Dopa είναι μια παραλλαγή της ντοπαμίνης η οποία συνοδεύεται από κάποιο άλλο ένζυμο το οποίο έχει καταλυτικό ρόλο στο να διαπερνάει η ντοπαμίνη τον εγκεφαλικό αιματικό φραγμό με ευκολία.
Οι αγωνιστές της ντοπαμίνης είναι μια νέα σειρά φαρμάκων που τελευταία κυκλοφόρησε στην αγορά προκειμένου να βοηθήσει τη θεραπευτική διαδικασία του συνδρόμου του Parkinson.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος