«Καθημερινές αιτίες» για ένα ντελίριο
Πάντοτε πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους ασθενείς, όταν αντιμετωπίζουμε ένα ντελίριο
Πάντοτε πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους ασθενείς, όταν αντιμετωπίζουμε ένα ντελίριο
Ξέρουμε εδώ στη Βιονευρολογική και, αρκετά τακτικά, διαπιστώνουμε ότι το τραύλισμα έχει διάφορες βαθμίδες κα επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες
Όπως διαπιστώνουμε εδώ στη Βιονευρολογική, καταγράφοντας το μακρύ αναμνηστικό μερικών ασθενών που έχουν ανάλογα προβλήματα, έρχεται η διαπίστωση ότι πάλι το «κακό» είναι στους περισσότερους ανθρώπους «φωλιασμένο» μέσα τους
Τα τελευταία χρόνια όντως παρατηρείται, για όλες τις ηλικίες και με διάφορες κλινικές εκδηλώσεις και εικόνες, ότι υπάρχει μια κάθετη αύξηση των αυτοάνοσων νοσημάτων
Εδώ και είκοσι χρόνια ασχολούμαστε εντατικά με τις άνοιες στη Βιονευρολογική.
Ο άσχημος αέρας και το πολύ τσιμέντο είναι από τους παράγοντες που περιορίζουν τόσο το βλέμμα όσο και την αναδίπλωση της μνημονικής λειτουργίας.
Οι επιληπτικές κρίσεις, τις περισσότερες φορές παραμένουν ένα αποκλειστικό θέμα, όπως έχουν δείξει και οι εμπειρίες των γιατρών της Βιονευρολογικής, διάγνωσης και θεραπείας.
Η υπνοβασία είναι ένα τακτικό φαινόμενο που δυστυχώς δεν αντιμετωπίζεται σύμφωνα με την εμπερία μας και από την Βιονευρολογική, έγκαιρα και τακτικά, λόγω της ιδιομορφίας που έχει σαν ασθένεια και γίνεται αργά αντιληπτή.
Η επιληψία, πέρα από την διάγνωση της, που κατά κύριο λόγο δυστυχώς γίνεται μόνο με κλινικά κριτήρια μέχρι σήμερα, έχει και ένα δεύτερο σκέλος αντιμετώπισης΄ αυτό της σωστής θεραπείας.
Πάρα πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα μικρά παιδιά, έχουν την τάση της υπνοβασίας.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια (εκατοντάδες), ισχύει το δόγμα ότι υπεύθυνο για την ύπαρξη της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι αποκλειστικά και μόνο μια διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού, δηλαδή τους συστήματος αμύνης που διαθέτει ο καθένας από εμάς προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις ασθένειες που έρχονται εξωτερικά.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια, με την άνοδο της μοριακής γενετικής, έχει «καρφωθεί» σε πάρα πολλούς επιστήμονες στο μυαλό τους ότι όλα στρέφονται γύρω από την γενετική, η οποία επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου και έτσι κανείς καταλήγει στη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Πολύ τακτικά, παραμελημένα παιδιά αντιμετωπίζουν ψυχικές ασθένειες σε μεγαλύτερη ένταση και έκταση από ότι παιδιά που είναι κάτω από σοβαρή οικογενειακή και σχολική φροντίδα.
Υπάρχει το σύνδρομο Βερντέν Μπούργκ τύπου 2, το οποίο χαρακτηρίζει τις περιπτώσεις μειωμένης ανάπτυξης του ενός ή και των δύο οφθαλμών, λόγω της έλλειψης κάποιου ενζύμου κατά την διάρκεια του τοκετού.
Υπάρχει μια κατάσταση που παρουσιάζεται τελείως ξαφνικά, ιδιαίτερα σε καταθλίψεις, ή μετά από έντονο στρες, ακραία δραστηριότητα, στέρηση ύπνου και γενικά ταλαιπωρία.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας εμφανίζει μια σειρά από συγκεκριμένα συμπτώματα (π.χ. κινητικές, αισθητικές, αισθητήριες διαταραχές κ.λ.π.) . Τα συμπτώματα εμφανίζονται σε διάφορους συνδυασμούς.
Για πολλές ασθένειες, και ιδιαίτερα εκφυλιστικές του εγκεφάλου, πιστεύουμε ότι βασικά έχουμε να κάνουμε με πληθώρα φλεγμονωδών καταστάσεων.
Πάντοτε όταν παρουσιάζεται μια ψύχωση από την εμπειρία μας στη Βιονευρολογική, αναδεικνύεται άμεσα και η ερώτηση εάν υπάρχει μια οργανική ή περιβαλλοντολογική ή και τα δυο μαζί αιτία.
Οποιεσδήποτε διαταραχές του αυχενικού συνδρόμου με αντίστοιχη κλινική συμπτωματολογία αποδίδονται κατά κύριο λόγο σε οστικά ή μυελικά προβλήματα.
Στην Βιονευρολογική εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι κεφαλαλγίες αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό των διαγνωστικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε.