Τα άτυπα σύνδρομα πάρκινσον
Το σύνδρομο πάρκινσον χαρακτηρίζεται από τον τρόμο των χεριών, την ακινησία και την σπασμωδικότητα των άκρων.
Το σύνδρομο πάρκινσον χαρακτηρίζεται από τον τρόμο των χεριών, την ακινησία και την σπασμωδικότητα των άκρων.
Στην προκειμένη περίπτωση, πέραν της προσβολής των κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη στον εγκέφαλο, υπάρχει και η προσβολή εκείνων των νευρωνικών τόξων που συνδέουν διάφορα συστήματα και τμήματα της βάσης του εγκεφάλου, όπως δηλαδή τα νευρωνικά τόξα μεταξύ παρεγκεφαλίδας και γέφυρας.
Στις περιπτώσεις που παρατηρούμε αμιγείς διαταραχές του αυτόνομου νευρικού συστήματος ταυτόχρονα με συμπτωματολογία που μοιάζει με τη νόσο του πάρκινσον, όπως τρόμο των χεριών ή ξαφνικές ακινησίες, τότε κατά κανόνα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία μορφή άτυπου συνδρόμου πάρκινσον, όπως είναι αυτό της ατροφίας πολλαπλών συστημάτων.
Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ιατρική είναι της δυνατότητας καλλιέργειας των διάφορων μικροβίων που εμφανίζονται στο σώμα.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα χαρακτηρίζεται από μία ιδιαίτερη ευαισθησία στα καρδιοεγκεφαλικά επεισόδια σε σχέση βέβαια με τη χρονική στιγμή της εξέλιξης.
Ανάλογα με τις αυξομειώσεις της συμπτωματολογίας των καρδιοεγκεφαλικών παθήσεων αλλάζει και η σύνθεση του αίματος του ασθενούς κατά περίπτωση.
Υπάρχει μία παλιά ιατρική θεωρία η οποία αναφέρει ότι στην ουσία είμαστε αυτό που αποτελείται στα βακτηρίδιά μας.
Εκατό δισεκατομμύρια υπολογίζονται τα βακτηρίδια που κυκλοφορούν στο έντερο και τα περισσότερα από αυτά δεν προσβάλλονται από τα συνηθισμένα αντιβιοτικά.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει μία άλλη λειτουργία της προσοχής η οποία βασίζεται στην εντόπιση νέων στόχων και νέων σκοπών που στρέφεται η πνευματική δραστηριότητα του ατόμου.
Οι εγκεφαλικές λειτουργίες της προσοχής είναι συγκεκριμένες και τα τελευταία χρόνια λόγω της μεγάλης τεχνολογικής προόδου άρτια διαγνωσμένες.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρήσεις έχουν φέρει στο φως αποτελέσματα ιδιαίτερης σημασίας για τη θεραπεία του χρόνιου πόνου.
Στην περίπτωση μίας χειρουργικής επέμβασης για την αντιμετώπιση των επιληπτικών κρίσεων, κατά κύριο λόγο υπάρχει μία απομάκρυνση τμημάτων του κροταφικού λοβού.
Οι επιληψίες είναι δυνατόν να μην μπορούν να αντιμετωπιστούν με τα μέχρι τώρα συμβατά μέσα.
Ένα ιδιαίτερα μεγάλο κεφάλαιο σε ότι αφορά τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας αποτελούν οι νευροφυτικοί πόνοι που παρουσιάζονται κατά την εξέλιξή της.
Από τα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού ο πόνος «ανεβαίνει» πάλι με τη μορφή διάφορων μορίων στον εγκέφαλο και δίνει κατά κάποιον τρόπο ένα σήμα «alarm» το οποίο ο εγκέφαλος κατανοεί σαν μία περίπτωση εξωτερικού επώδυνου και επικίνδυνου ερεθισμού.
Ένας τρόπος να προβλεφθούν οι επιληπτικές κρίσεις και να γίνει η σωστή προληπτική θεραπευτική τους αγωγή είναι η συλλογή νευροφυσιολογικών-ηλεκτροεγκεφαλογραφικών στοιχείων ή σε μακροχρόνια διαστήματα, δηλαδή διάρκειας ημερών, ή κατά περιόδους ανάλογα με την περίπτωση.
Πρόκειται για μία δραστική ουσία η οποία μπλοκάρει τους υποδοχείς της ισταμίνης Η1.
Κατά την υπερπυρηνική παράλυση, κατά τη διαδρομή της αρρώστιας το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι οι αργά αυξανόμενες διαταραχές της βάδισης οι οποίες δεν επιτρέπουν σωστά βήματα και κυρίως μικραίνουν το εύρος του βήματος.
Ασθενείς που πάσχουν απ΄ αυτήν τη συμπτωματολογία σε πρώτο πλάνο δεν μπορούν να κινηθούν γρήγορα προς τα αριστερά ή δεξιά, με επίσης δυσκολίες όταν σκύβουν εμπρός ή πίσω.
Παρουσιάζεται πάρα πολύ τακτικά στη φλοιοβασική γαγγλιακή εκφύλιση και χαρακτηρίζεται από το αίσθημα της απραξίας του ενός μέλους με ταυτόχρονη εμφάνιση πιθανών μικρών επιληπτικών κρίσεων.