Χτύπημα στο κεφάλι και εμφάνιση του συνδρόμου πάρκινσον
Ένα χτύπημα στο κεφάλι μεταδίδει τη ροπή του προς διαφορετικές κατευθύνσεις προς τα κάτω, πλάγια, οριζόντια, κάθετα
Ένα χτύπημα στο κεφάλι μεταδίδει τη ροπή του προς διαφορετικές κατευθύνσεις προς τα κάτω, πλάγια, οριζόντια, κάθετα
Σε ένα ποσοστό 30% των παρκινσονικών ασθενών , ανδρών και γυναικών, παρατηρείται μια υποσεξουαλικότητα (πτώση λίμπιντο) σε πρόωρα στάδια
Το σύνδρομο του πάρκινσον έχει τη χαρακτηριστική εικόνα του τρόμου ή της σπασμωδικότητας και τις διαταραχές της βάδισης
Η διαταραχή της ομοιόστασης αποτελεί μία κατάσταση η οποία κατά κάποιον τρόπο σε χρόνια διαταραχή «γεννάει» ένα σύνδρομο πάρκινσον, κυρίως άτυπου χαρακτήρα.
Μία κύρια διαταραχή της ομοιόστασης η οποία είναι πολύ ουσιώδης για την παθογένεση του συνδρόμου του πάρκινσον είναι οι διαταραχές του ύπνου.
Το σύνδρομο πάρκινσον προκύπτει κατά κύριο λόγο τις περισσότερες φορές μετά από μία κακή συνεννόηση διαδικασίας ομοιοστατικού χαρακτήρα μεταξύ ενδοκρινών αδένων, όπου κι αν βρίσκονται αυτοί στο σώμα, και του νευρικού συστήματος.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στη νόσο του πάρκινσον είναι η εμφάνιση των λεγόμενων μυϊκών συσπάσεων, των μυοκλονιών.
Το σύνδρομο πάρκινσον χαρακτηρίζεται από τον τρόμο των χεριών, την ακινησία και την σπασμωδικότητα των άκρων.
Στην ατροφία πολλαπλών συστημάτων που κατά κύριο λόγο εμφανίζεται σχεδόν με καθαρή συμπτωματολογία πάρκινσον, υπάρχει αυτή η εικόνα που μοιάζει πολύ με το σύνδρομο του πάρκινσον διότι κατά κύριο λόγο στην περιοχή των βασικών γαγγλίων του εγκεφάλου έχουν προσβληθεί εκείνα τα κύτταρα που παράγουν την ντοπαμίνη, ουσία βασική για την εκτέλεση κινήσεων, σκέψης και ψυχικών συναισθημάτων.
Στις περιπτώσεις που παρατηρούμε αμιγείς διαταραχές του αυτόνομου νευρικού συστήματος ταυτόχρονα με συμπτωματολογία που μοιάζει με τη νόσο του πάρκινσον, όπως τρόμο των χεριών ή ξαφνικές ακινησίες, τότε κατά κανόνα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία μορφή άτυπου συνδρόμου πάρκινσον, όπως είναι αυτό της ατροφίας πολλαπλών συστημάτων.
Η ατροφία πολλαπλών συστημάτων αποτελεί μία παρκινσονική διαταραχή που μοιάζει πολλές φορές, και ιδιαίτερα στις μεγάλες ηλικίες, στην αρχή της εξέλιξής της με το σύνδρομο του πάρκινσον, χωρίς όμως να είναι η κλασική τυπική εικόνα αυτής της νόσου.
Αυτή η ασθένεια ανήκει σπάνια στο σύνδρομο πάρκινσον και κατά κανόνα πολύ τακτικά διαγιγνώσκεται και θεραπεύεται λάθος.
Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις παρκινσονικών διαταραχών που αρχίζουν όπως η νόσος του πάρκινσον αλλά με την πάροδο του χρόνου έρχονται εξελίξεις οι οποίες τις διαφοροποιούν απ’ αυτή την αρρώστια.
Υπάρχουν πάρα πολλές κλινικές εικόνες όπου υπάρχει προσβολή εκείνης της περιοχής του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνη για το σύνδρομο του πάρκινσον.
Όπως έχουν δείξει οι έρευνες τα τελευταία χρόνια, το σύνδρομο Parkinson φαίνεται πως έχει μια γενετική προδιάθεση.
Νέες έρευνες έχουν δείξει με σαφήνεια ότι η νόσος του Parkinson ξεκινά σ’ ένα κυτταρικό επίπεδο στον εγκέφαλο.
Στην εμφάνιση της νόσου του Parkinson, η «κυτταρική ενέργεια» παίζει έναν από τους βασικούς ρόλους.
Στη Βιονευρολογική τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και πιο τακτικά την εμφάνιση δυσκινησιών διαφόρων μορφών, τόσο από την περιοχή της κεφαλής όσο και από την περιοχή του αυχένα, αλλά και των άκρων με τη μορφή παρκινσονικού συνδρόμου
Το σύνδρομο αυτό χαρακτηρίζεται από κινητικές διαταραχές και κυρίως από διαταραχές του βλέμματος, όσο αφορά την κάθετη και την οριζόντια μερικές φορές κίνηση του
Το πάρκινσον είναι ένα εκφυλιστικό νόσημα στα λεγόμενα βασικά γάγγλια του εγκεφάλου