Η ισορροπία της εγκεφαλικής λειτουργίας και οι νευρολογικές ασθένειες
Στον εγκέφαλο είναι τα πάντα θέμα «ισορροπιών».
Στον εγκέφαλο είναι τα πάντα θέμα «ισορροπιών».
Το εγκεφαλογράφημα, έχουμε δει στην Βιονευρολογική, ότι αποτελεί ένα πολύ σπουδαίο εργαλείο για την πιστοποίηση, δραστηριότητα και αυξομειώσεις της εγκεφαλικής βιοηλεκτρικής «παραγωγής».
Μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση, μικρής ή μεγάλης έκτασης, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο.
Δυστυχώς για την Ελλάδα δεν υφίσταται ακόμη, σε βάση ρουτίνας, η εξέταση της κίνησης των ποζιτρονίων δια της μαγνητικής τομογραφίας.
Τα υπερκινητικά παιδιά, με διάσπαση της προσοχής έχουν κατά κανόνα όπως έχουμε και εδώ στην Βιονευρολογική, ένα παθολογικό εγκεφαλογράφημα με επιλεπτοφορμικές εκφορτώσεις.
Τακτικά εντοπίζουμε, σε ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις, ότι έχει προηγηθεί ένα «μπανάλ» εγκεφαλικό τραύμα με σύντομη απώλεια της συνείδησης, πριν από πολλά χρόνια.
Δυστυχώς, εδώ πέρα δεν ισχύει ο τυπικός τρόπος ιατρικής λογικής· αίτιο, αποτέλεσμα ή αίτιο, σύμπτωμα.
Όλες οι εξετάσεις σήμερα που υπάρχουν στη σύγχρονη νευρολογία βασίζονται σε μετρήσεις της εγκεφαλικής ροής του αίματος ή του μεταβολισμού της γλυκόζης ή πολύ περισσότερο της μεταβολής των μικρών ηλεκτρικών πεδίων.
Χωρίς αμφιβολία, τα τροχαία ατυχήματα αποτελούν μια μεγάλη «πληγή» για την χώρα μας. Συνήθως χτυπήματα στο κεφάλι μετά από τροχαίο ευθύνονται για επιληπτικές κρίσεις.
Μέχρι τώρα, λέγοντας τώρα μέχρι και την προηγούμενη δεκαετία, η κλινική νευρολογία είχε κυρίως στόχο την ανακάλυψη μικρών, ανατομικών, λειτουργικών διαταραχών στον εγκέφαλο.
Παλαιότερα, ήταν η ανάγκη στην καθημερινότητα, σε ότι αφορά την νευρολογική εξέταση, η πολύωρη έρευνα του ασθενούς με πρωτόγνωρα και τακτικά επώδυνα διαγνωστικά μέσα.
Είναι κάτι που μπορεί να το συναντήσει ο κλινικός νευρολόγος ανά πάσα στιγμή και να τον «ξεγελάσει» με την συμπτωματολογία του.
Οι φλεγμονές αποτελούν ένα πάρα πολύ μεγάλο κίνδυνο για την κατάσταση του νευρικού συστήματος και πρέπει από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, να εξασφαλίζουμε όσο γίνεται γρηγορότερα μια καθαρή εικόνα για τη κλινική διάσταση που έχει το πρόβλημα.
Κάθε γιατρός βέβαια επιθυμεί πριν «εκφράσει» την διάγνωση του και λάβει τα ανάλογα μέτρα, να είναι 100% σίγουρος για αυτήν.
Η συνείδηση είναι το σύνολο των εγκεφαλικών λειτουργιών που φέρνει σε επαφή το άτομο με το έξω κόσμο και παράλληλα το καθιστά ικανό να προσδιορίζει τον χρόνο και τον τόπο που βρίσκεται.
Στην Βιονευρολογική, δίνουμε πάρα πολύ μεγάλη σημασία κατά την νευροψυχιατρική εξέταση, στις διαταραχές του επιπέδου της συνείδησης. Και βέβαια αυτό είναι και το ουσιώδες.
Οι λοιμώξεις του νευρικού συστήματος, όπως έχουμε δει και εδώ στην Βιονευρολογική, είναι ένα «σταυρόλεξο».
Οι ιογενείς λοιμώξεις χαρακτηρίζονται από το γεγονός ότι πολύ τακτικά προσβάλλουν, με διάφορους τρόπους και με ποικίλη ένταση, τη συμπτωματολογία στο νευρικό σύστημα.
Η παρακολούθηση της όρασης και των διαταραχών της κατά μια νευρολογική εξέταση, ακόμη και όταν παίρνουμε το ιστορικό, είναι πάρα πολύ μεγάλης σημασίας για το νευρολόγο.
Πάρα πολλές φορές εμφανίζεται μια ζάλη ή ακόμη και σκοτοδίνη ή αδυναμία συγκέντρωσης, γενικά μια συνειδησιακή διαταραχή, τόσο σε ότι αφορά το επίπεδο όσο και το περιεχόμενο, όταν έχουμε έντονους πόνους στον αυχένα, που συνοδεύονται και με αυχενική δυσκαμψία.