Ναρκισσισμός: το «στραβό» μονοπάτι της ντοπαμίνης
Για λόγους ανατομικούς αλλά και λειτουργικούς αρκετές φορές έχουμε μία ταραγμένη, ελλειμματική λειτουργία της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο που παρουσιάζεται με το σύμπτωμα του ναρκισσισμού.
Για λόγους ανατομικούς αλλά και λειτουργικούς αρκετές φορές έχουμε μία ταραγμένη, ελλειμματική λειτουργία της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο που παρουσιάζεται με το σύμπτωμα του ναρκισσισμού.
Αφού οποιοδήποτε νέο φάρμακο δοκιμασθεί για αρκετά χρόνια στο εργαστήριο ή σε πειραματόζωα, κυρίως πιθήκους, αρχίζει η διαδικασία δοκιμής σε ανθρώπους.
Όταν κανείς διαπιστώνει φαινόμενα συσσώρευσης περιστατικών σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠΣ) και μάλιστα με αυξητική τάση, γνωρίζοντας τις συνέπειες τον καταλαμβάνει πανικός.
Η αποκάλυψη της αύξησης των περιστατικών της σκλήρυνσης κατά πλάκας στην περιοχή της Πάτρας, δημιούργησε την ερώτηση που παρουσιάζεται πάντα όταν εμφανίζονται σήμερα τέτοια υγειονομικά ενδημικά επεισόδια.
Αυτό που έγινε γνωστό στην περιοχή της Πάτρας από το έτος 2015 και παραμένει επίκαιρο μέχρι και σήμερα είναι χαρακτηριστικό του φαινομένου της ελπίδας στις κρίσεις.
Η κλινική μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι αποτέλεσμα μίας διαδικασίας απομυελίνωσης στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Το ανησυχητικό μήνυμα από το νοσοκομείο Πατρών όπου παρατηρήθηκε και ανακοινώθηκε μία πιθανή ενδημική παρουσία ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας είναι πιθανόν η κλινική πολυμορφία που παρουσιάζει αυτή η ασθένεια˙ η ασθένεια «με τα χίλια πρόσωπα», όπως την χαρακτηρίζουν αγγλοσάξονες γιατροί.
Σύμφωνα με τις τελευταίες καταγραφές στο νοσοκομείο Πατρών, υπάρχει μία τρομερή αύξηση κρουσμάτων με σκλήρυνση κατά πλάκας.
Η έννοια του «κλινικά απομονωμένου συνδρόμου» -clinically isolated syndrome (CIS) παρουσιάστηκε την τελευταία εικοσαετία στις αγγλοσαξονικές χώρες κατά την προσπάθεια καταχώρησης και αξιολόγησης των διάφορων κλινικών συνδρόμων της σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠΣ).
Υπάρχουν κάποιες κλινικές περιπτώσεις σκλήρυνσης κατά πλάκας που εμφανίζονται για σύντομο χρονικό διάστημα (συνήθως λίγες μέρες) μ’ ένα σύμπτωμα π.χ. θάμβος όρασης και με επιληπτικές κρίσεις.
Οι επιληπτικές κρίσεις είναι το κοινό στοιχείο που έχουν η νόσος του Alzheimer και του Pick (προμετωπιαίου λοβού).
Τοπικά ασθενή ηλεκτρικά ρεύματα στον εγκέφαλο αλληλοεπηρεάζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας και νύχτας.
Οι παθολογικές εκρήξεις του θυμού με οριακές ποινικές ευθύνες υπολογίζονται στην Ευρώπη στο 7-8 του πληθυσμού ˙είναι όμως γεγονός ότι δεν έχουν μελετηθεί ικανοποιητικά.
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μία προσπάθεια μέσω του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος (ΗΕΓ) να καλυφθεί το διαγνωστικό κενό που υπάρχει τουλάχιστον στις περιπτώσεις της υποψίας της παθολογικής εξέλιξης της νόσου του Alzheimer .
Υπάρχουν ορισμένα σύνδρομα θυμού που κλινικά ακόμα υποδεικνύουν μία επιληπτική συμπεριφορά.
Ο θυμός σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να παρουσιάσει τα χαρακτηριστικά μίας επιληπτικής κρίσης.
Στα τέλη του 20ου αιώνα ανακαλύφθηκαν τα κύτταρα-καθρέφτες στον εγκέφαλο από ερευνητές του πανεπιστημίου της Πίζας.
Η ντοπαμίνη σχετίζεται με κάθε είδους κινητική δραστηριότητα.
Τα τελευταία τρία χρόνια υφίσταται μία αλλαγή της πραγματικότητας, αντιληπτή σαν βίωμα με διαφορετικό τρόπο, ιδιαίτερα σε ασθενείς με επιληπτικά σύνδρομα.
Το ιδιαίτερο γνώρισμα μίας ύποπτης κατάστασης για επιληψία είναι η «απότομη» εμφάνισή της.