Κατάχρηση ηρεμιστικών φαρμάκων και αυτοκτονικότητα
Εσφαλμένα πολλοί ασθενείς και δυστυχώς μη έμπειροι γιατροί θεωρούν την τακτική χρήσης ηρεμιστικών φαρμάκων σαν ένα μέσον περιορισμού της εξ αυτής αυτοκτονικότητας
Εσφαλμένα πολλοί ασθενείς και δυστυχώς μη έμπειροι γιατροί θεωρούν την τακτική χρήσης ηρεμιστικών φαρμάκων σαν ένα μέσον περιορισμού της εξ αυτής αυτοκτονικότητας
Η χρόνια χρήση ουσιών αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά προβλήματα της σύγχρονης ιατρικής
Ιατρογενείς δυσκινησίες έχουμε κατά κύριο λόγο μετά από χρήση φαρμάκων, τα οποία μεταξύ των άλλων προκαλούν ιστονικές δυσκινησίες στον ασθενή
Έχουμε δει στη Βιονευρολογική το «ξέσπασμα» της συμπτωματολογίας ερυθηματώδους λύκου και κυρίως νευρολογικής συμπτωματολογίας πάρα πολλές φορές μετά τη χρόνια χρήση φαρμάκων, όπως είναι αντιεπιληπτικά, αντιβιοτικά ή άλλα εγκεφαλοτρόπα φάρμακα
Σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως ξέρουμε στη Βιονευρολογική, ψάχνουμε για δυο πράγματα· για κατάχρηση φαρμάκων ή ουσιών και για όγκους προχωρημένης ενδοεγκεφαλικής πίεσης.
Σε καταστάσεις χρόνιας κόπωσης από διάφορες αιτίες, η χρήση του διακρανιακού μαγνητικού ερεθισμού αποτελεί ουσιαστική μέθοδο.
Η νόσος του Hashimoto γενικά, όπως έχουμε διαπιστώσει τα τελευταία χρόνια και εδώ στη Βιονευρολογική, έχει μεγάλα «σκαμπανεβάσματα» της δυνατότητας της άμυνας του οργανισμού
Όπως έχουμε δει και στην Βιονευρολογική, η προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια χαρακτηρίζεται από αλλοιώσεις του εγκεφαλικού ιστού, κυρίως της κροταφικής και ινιακής περιοχής, με έντονες απομυελινώσεις εξαιτίας της προσβολής ενός πολυόματος-ιού, ο οποίος αναφέρεται στην βιβλιογραφία με τα χαρακτηριστικά JC.
Αυτή η κατάσταση, είναι ιδιαίτερα δυσάρεστα για ένα νευρολόγο που καλείται να δει έναν ασθενή στα επείγοντα.
Αντιεπιληπτικά φάρμακα και ψυχώσεις. Ο μηχανισμός «παραγωγής» επιληπτικών κρίσεων στον εγκέφαλο έχει πολύ λεπτές ισορροπίες. Ο φαρμακευτικός του χειρισμός απαιτεί μεγάλη γνώση και εμπειρία. Πέρα από αυτό ο θεράπων ιατρός πρέπει να γνωρίζει κυριολεκτικά λεπτομέρειες για την χρήση των αντιεπιληπτικών φαρμάκων. Εάν οι δοσολογίες των αντιεπιληπτικών φαρμάκων ξεφύγουν από συγκεκριμένα όρια, εξατομικευμένα τις περισσότερες φορές […]
Γιατί αυξάνεται η επιληψία. Τα τελευταία χρόνια όποιος νευρολόγος ασχολείται με το αντικείμενο ασθένεια – επιληψία, εκπλήσσεται που διαπιστώνει μια συνεχόμενη αύξηση των περιστατικών. Βεβαίως η γήρανση του πληθυσμού και οι μεταβολικές αρρώστιες παίζουν ένα σημαντικό ρόλο. Σ’ αυτό πρέπει να προστεθεί και η κατάχρηση ουσιών – φαρμάκων σε συνδυασμό με διάφορες λοιμώξεις. Η κυριότερη […]
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία πάρα πολύ μεγάλη ανοδική τάση των συμπτωμάτων της λευκοεγκεφαλοπάθειας μετά από λοίμωξη από τον ιό JCV.
Είναι σίγουρο πλέον ότι στις επώδυνες καταστάσεις έναν πάρα πολύ μεγάλο ρόλο παίζουν οι λεγόμενοι δίαυλοι του ασβεστίου πάνω στις μεμβράνες των κυττάρων.
Η σύγχρονη ανάγκη και οι αυξανόμενες διαταραχές της επιληψίας στον παγκόσμιο πληθυσμό αύξησαν την παραγωγή πολλών φαρμάκων.
Αναμφισβήτητα, με την πρόοδο της φαρμακοβιομηχανίας τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί πολλά είδη αντιεπιληπτικών φαρμάκων, των οποίων η «συντονισμένη» χρήση προσφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα για την καταπολέμηση της επιληψίας.
Όπως είναι γνωστό η επιληψία είναι μία διαδικασία υψηλής παθολογικής εγκεφαλικής δραστηριότητας σε ορισμένες εγκεφαλικές περιοχές ή στη διαδρομή κάποιων εγκεφαλικών νευρωνικών τόξων.
Σήμερα η κοινωνία έχει διαμορφωθεί μ’ έναν τέτοιον τρόπο που δημιουργεί πληθώρα «προστακτικών» συμπεριφοράς, που όταν ακολουθούνται κατά γράμμα μεγαλώνουν την παθολογική κατάσταση του νάρκισσου.
Στα τέλη της δεκαετίας του 70 άρχισε να αποκτάει ιδιαίτερη σημασία για τους νευροεπιστήμονες το «μονοπάτι της σεροτονίνης».
Το φουμαρικό οξύ υπάρχει σαν φάρμακο περίπου 40 χρόνια με έντονη παρουσία.
Έρευνες έχουν δείξει ότι η αντιεπιληπτική αγωγή προσφέρει ευεργετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση των ημικρανιών.