O ερυθηματώδης λύκος και η νευρολογική εξέταση
Ο ερυθηματώδης λύκος από περιγραφές και εμπειρία γιατρών συνήθως απασχολεί μόνο τους δερματολόγους, κατά δεύτερο λόγο τους ρευματολόγους και σπάνια νευρολόγους-ψυχιάτρους
Ο ερυθηματώδης λύκος από περιγραφές και εμπειρία γιατρών συνήθως απασχολεί μόνο τους δερματολόγους, κατά δεύτερο λόγο τους ρευματολόγους και σπάνια νευρολόγους-ψυχιάτρους
Η βαλλεριανή εκφύλιση είναι ένας παλιός νευρολογικός όρος από τους πρώτους της ειδικευμένης νευροπαθολογίας που εκφράζει μια εγκεφαλική διαταραχή της λευκής ουσίας προς όλες τις κατευθύνσεις
Μια σαραντάχρονη πείρα με τους δικούς μας ασθενείς εδώ στη Βιονευρολογική, δείχνει ότι παρόλο αρχικά ο καιρός αυτός ποτέ δεν είναι αρκετός, είναι όμως εξαιρετικά περιορίσιμος όταν είναι «ουσιαστικός»
Ο νευροψυχίατρος, το μεγαλύτερο «όπλο» που έχει, όπως έχουμε διαπιστώσει και στη Βιονευρολογική, προκειμένου να βοηθήσει τον ασθενή του και να τον προστατέψει, είναι η επάρκεια χρόνου
Ένα πρόσωπο με μια νευρολογική ή ψυχιατρική πάθηση, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, χωρίς αμφιβολία, χρειάζεται ένα γενικό παθολόγο ή κάποιον άλλο γιατρό, αλλά πρέπει με καθαρότητα σκέψης να αναγνωρίσουμε ότι πέρα από τις ειδικές του φροντίδες πάνω σε αυτό το ειδικό νευροψυχιατρικό πρόβλημα, χρειάζεται και έναν ειδικό
Έχουμε συνηθίσει εικόνες μανίας ή ευερεθιστότητας ή εκρηκτικής συμπεριφοράς να τις παρατηρούμε κυρίως σε ενήλικες και κάτω από ιδιαίτερες καταστάσεις
Πολλά ασφαλιστικά ταμεία, ασφαλιστικοί οργανισμοί, αλλά και ιδιαίτερα πολλοί ασθενείς και άνθρωποι του ιατρικού κόσμου, θεωρούν ότι εφόσον ένας γιατρός έχει την εκπαίδευση του νευρολόγου ψυχίατρου είναι ταυτόχρονα ίδιος με έναν άλλο που κατέχει τα τυπικά αυτά προσόντα
Δεν είναι όλοι οι νευρολόγοι ή οι ψυχίατροι «ταυτόσημοι»
Πάρα πολλές φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι στη Βιονευρολογική με το ερώτημα αν κάποιοι ασθενείς που εμφανίζουν γενικευμένες διαταραχές έχουν δικαιοπρακτική ικανότητα ή όχι
Ένας καταξιωμένος Αμερικάνος ψυχίατρος που έχασε τη γυναίκα του από Alzheimer είχε πει: φροντίζω πάντα να φέρνω στο μυαλό μου τις κοινές μας στιγμές
Ο μεγάλος Freud είχε πει κάποτε ότι ο μελαγχολικός έχει μια έντονα τραυματισμένη προσωπικότητα και υποβάθμιση του εγώ του
Ο θυμός, σαν γνήσιο ιατρικό θέμα, απασχολεί μόνο τις τελευταίες δεκαετίες τους επιστήμονες
Η νόσος αυτή πρωτοεμφανίστηκε μετά από περιγραφές του Αυστριακού νευροψυχιάτρου Πικ το 1892 και χαρακτηρίζεται από αδιαφορία, έλλειμμα κριτικής και αδυναμία επικοινωνίας με σύγχρονη έκπτωση της μνήμης
Πάνω από διακόσια χρόνια προσπαθούν ψυχίατροι, νευρολόγοι και ψυχολόγοι να βρουν θεραπευτικές λύσεις για το λεγόμενο ευερέθιστο έντερο με δικές τους τεχνικές
Όλο και τακτικότερα εδώ στη Βιονευρολογική, παρατηρούμε σε ασθενείς με νευροψυχιατρικές διαταραχές, κυρίως σε ότι αφορά τις αισθητηριακές αντιλήψεις, ότι τακτικά υπάρχει μια απώλεια εγκεφαλικής επικοινωνίας.
Στη Βιονευρολογική, πάντοτε εξετάζουμε διεξοδικά τους ασθενείς που έρχονται με διαταραχές πανικού, κυρίως, προσπαθώντας να εντοπίσουμε την αφετηρία αυτών των συμπτωμάτων.
Μέχρι τώρα, η διαγνωστική μέθοδος που χρησιμοποιούνταν κατά κύριο λόγο από τους ψυχιάτρους, ήταν η ανεύρεση της έκφρασης, ο διαχωρισμός των ιδεών μέσα από το λόγο του ασθενούς, καθώς επίσης και μια ,ας το πούμε, ενσυναισθητική προσέγγιση των δυο πόλων, δηλαδή του εξεταζόμενου και του εξετασθέντος.
Ο Εμίλ Κρέπελιν στο 19ο αιώνα ήταν ένας μεγάλος νευρολόγος – ψυχίατρος στο πανεπιστήμιο της Τάρτου της Εστονίας, που εργάστηκε πάρα πολλά χρόνια σε ότι άφορα την τυπολογία των ψυχώσεων.
Ο Φρόυντ ξεκίνησε το μεγάλο του έργο σαν ανατόμος από το πανεπιστήμιο της Τεργέστης, για να εξελιχθεί αργότερα στο μεγαλύτερο ψυχοθεραπευτή όλων των εποχών στην Βιέννη.
Στην Βιονευρολογική πέρα από τα κλασσικά προβλήματα ψυχιατρικής νευρολογίας και νευροφυσιολογίας αρκετά τακτικά βρίσκουμε τέτοια τα οποία είναι στο μεταίχμιο ψυχιατρικής και παραψυχολογίας.