Το εγκεφαλονωτιαίο υγρό, το λαμβάνουμε μετά από μια οσφυονωτιαία παρακέντηση, που είναι μια σχετικά ανώδυνη και γρήγορη εξέταση και ακολουθείται η ανάλυση του, προκειμένου να λάβουμε πληροφορίες που μόνο αυτό μπορεί να προσφέρει σε ορισμένα διαγνωστικά προβλήματα.
Τόσο ο διαβήτης όσο και η υπέρταση έχουν μεγάλη επίδραση στην πίεση του εγκεφάλου, πίεση που προκαλείται αφενός από τα αγγεία που τον τροφοδοτούν με αίμα και αφετέρου από το εγκεφαλονωτιαίο υγρό που κυκλοφορεί στις δεξαμενές του εγκεφάλου.
Οι βασικοί προσδιορισμοί των πρωτεϊνών «β-αμυλοειδούς» και TAU και ιδιαίτερα στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό αποτελούν από τους πλέον πληροφοριακούς και επιστημονικά τεκμηριωμένους «δείκτες», σε ότι αφορά την πιστοποίηση της νόσου του Alzheimer.
Στη μεγάλη προσπάθεια που γίνεται για την έγκαιρη διάγνωση της νόσου του Alzheimer έχει σημειωθεί μία επιτυχία: συγκεκριμένα, πρόκειται για την ανίχνευση της πρωτεΐνης TAU στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό.
Οι αυξομειώσεις της πίεσης του εγκεφαλονωτιαίου υγρού με τη διαταραχή των ηλεκτρολυτών είναι κάτι συνηθισμένο και αναμενόμενο
Το δίπολο αυτών των συμπτωμάτων το συναντούμε στις ημικρανίες και ιδιαίτερα στις ημικρανίες κληρονομικού τύπου με αύρα
Υφίσταται μία κατάσταση όπου παρουσιάζεται αύξηση του όγκου των εγκεφαλικών κοιλιών λόγω της αύξησης του εγκεφαλονωτιαίου υγρού.
O συνδυασμός όλων αυτών των περιπτώσεων ενδέχεται να ευθύνεται για τις εγκεφαλικές διαταραχές· παρατηρείται υπερέκταση των χώρων του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (δεξαμενές – κοιλίες του εγκεφάλου) με ταυτόχρονη κινητική δυσλειτουργία.
Οι περιπτώσεις υδροκεφαλισμού μπορεί να οφείλονται σε μη απορρόφηση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού στον εγκέφαλο ή σε στένωση των διόδων του εγκεφαλονωτιαίου υγρού.
Οι προσταγλανδίνες, μια ομάδα που προέρχεται από τις ισοπροστάνες, αποτελούν ένδειξη ότι έχουμε μια συγκέντρωση ελευθέρων ριζών οξυγόνου, άρα μια διαδικασία οξείδωσης και κατά κάποιον τρόπο ένα οξειδωτικό στρες, το οποίο με τη σειρά του δημιουργεί τη νόσο του Alzheimer.
Πρέπει να διευκρινίσουμε ότι υπάρχει μια μικρή διαφορά με το Parinaud σύνδρομο και με τη νόσο του Parinaud
Αυτοαντιγόνα και κατ’ επέκταση αυτοαντισώματα είναι ουσίες που παράγονται από τον ίδιο τον οργανισμό και προκαλούν κάθε φορά ειδικά νοσήματα, τα οποία λέγονται αυτοάνοσα νοσήματα
Η λοίμωξη και, όπως μας έχουμε δει τον τελευταίο καιρό στη νεότερη ιατρική ιστορία, κυρίως οι λοιμώξεις τύπου HIV έχουν καταδείξει ότι υπάρχει ένα προστάδιο μιας βραχείας λοίμωξης, το οποίο με ταχεία εξέλιξη ή με πολύ βραδεία, ανάλογα με την περίπτωση, φτάνει στο οριακό αποτέλεσμα και εμφανίζεται η νευρολογική νόσος, ακριβώς εκεί που δεν την περιμέναμε
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει η έκφραση κλινικά «μεμονωμένο» σύνδρομο
Στη Βιονευρολογική, όπως και φαντάζομαι σε άλλα ιατρικά ινστιτούτα, το όνειρο κάθε γιατρού είναι να μπορέσει να διαγνώσει έγκαιρα τη σκλήρυνση κατά πλάκας πριν ακόμα αυτή εμφανιστεί και να λάβει τα μέτρα του, έτσι ώστε να προλάβει να σώσει τόσο τον ασθενή από τη δυσάρεστη εξέλιξη, όσο και να αποκλείσει την ασθένεια να ξαναεμφανιστεί
Τόσο η μυελογραφία όσο και η επισκληρίδιος αναισθησία προϋποθέτουν μια άμεση επέμβαση στο νωτιαίο σωλήνα και πολύ τακτικά έχουν σαν συνοδό σύμπτωμα μια διαταραχή της πίεσης του εγκεφαλονωτιαίου υγρού
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο εκτεταμένος ωτορινολαρυγγολογικός έλεγχος σε περιπτώσεις μείωσης της ακοής και ιλίγγων δεν αποδεικνύει τίποτε
Ορισμένοι ασθενείς βλέπουν διπλά, όταν στρέφουν το βλέμμα τους προς τα δεξιά ή αριστερά ή και ταυτόχρονα
Πρόκειται για τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα διαταραχής της όρασης, όταν έχουμε ένα χαμηλής πίεσης εγκεφαλονωτιαίο υγρό
Ως γνωστόν όλο το νευρικό σύστημα και βέβαια και ο εγκέφαλος καλύπτεται από διάφορα στρώματα διαφόρων μηνιγγιών
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος