Τα επίπεδα επεξεργασίας του πόνου
Ο πόνος είναι ένα εξωτερικό ερέθισμα προς τον άνθρωπο που για να γίνει βιωματικός περνάει από διάφορα επίπεδα.
Ο πόνος είναι ένα εξωτερικό ερέθισμα προς τον άνθρωπο που για να γίνει βιωματικός περνάει από διάφορα επίπεδα.
Ένα εξωτερικό ερέθισμα με τη μορφή του πόνου από τον υποδοχέα της περιφέρειας στα νευρικά ειδικά κύτταρα μεταφέρεται κατευθείαν στα πίσω κέρατα του νωτιαίου μυελού.
Από τα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού ο πόνος «ανεβαίνει» πάλι με τη μορφή διάφορων μορίων στον εγκέφαλο και δίνει κατά κάποιον τρόπο ένα σήμα «alarm» το οποίο ο εγκέφαλος κατανοεί σαν μία περίπτωση εξωτερικού επώδυνου και επικίνδυνου ερεθισμού.
Στη Βιονευρολογική, «ψάχνοντας» το ιστορικό όλων αυτών των ασθενών που φτάνουν με διάφορες καταστάσεις πανικού, κατάθλιψης, νευρώσεις και άλλες ψυχικές διαταραχές στο ιατρείο για εξέταση, έχουμε διαπιστώσει ότι τις περισσότερες φορές η απαρχή όλων αυτών των συνδρόμων είναι καταστάσεις διαταραχής του περιβάλλοντος, οι οποίες «προσλαμβάνονται» αρνητικά από τον ασθενή
Είναι ένα φαινόμενο που παρατηρούμε κυρίως σε μικρά παιδιά ή γυναίκες που έχουν υποστεί βία και κυρίως χτυπήματα στο πρόσωπο
Αν φανταστούμε τον οφθαλμό μέσα στον οφθαλμικό κόγχο σαν μια μπάλα, πρόκειται για μια κοιλότητα με ζελατινούχα ουσία που περιβάλλεται από τρείς χιτώνες
Είναι ένας συνδυασμός, καθόλου σπάνιος, ιδιαίτερα στις μεγάλες ηλικίες
Η πείρα μας στη Βιονευρολογική μας έχει διδάξει ότι, σε ότι αφορά το θέμα των εμβοών, πάντοτε ο γιατρός οφείλει να εξετάζει τον ασθενή διεξοδικά σχετικά με την περιγραφή τους
Με τον όρο ομοιόσταση τουλάχιστον εδώ στην Βιονευρολογική, ορίζουμε τη λειτουργία εκείνη που ο οργανισμός γενικά, τόσο σαν σώμα όσο και σαν ψυχή, συντονίζεται με το εξωτερικό περιβάλλον προκειμένου να έχει μια αρμονία τόσο στην επιβίωση όσο και στην ευχάριστη παρουσία του σαν μέλος του συνόλου.
Οι διαταραχές της εφίδρωσης τμηματικά ή εξ ολοκλήρου σε όλο το κορμί αποτελούν βασική λειτουργία μιας περιοχής της φαιάς ουσίας που λέγεται νήσος του Ράϊλ.