Ίλιγγοι και πανικός
Πολλές φορές ο ίλιγγος είναι τόσο έντονος, απότομος και ξαφνικός, ιδιαίτερα όταν ο ασθενής βαδίζει, που δημιουργεί καταστάσεις διαταραχών πανικού
Πολλές φορές ο ίλιγγος είναι τόσο έντονος, απότομος και ξαφνικός, ιδιαίτερα όταν ο ασθενής βαδίζει, που δημιουργεί καταστάσεις διαταραχών πανικού
Ο πανικός είναι ένα είδος υψηλού φόβου, ανεξέλεγκτης έντασης και κατάστασης, ο οποίος έρχεται σε πάρα πολλούς ασθενείς με επώδυνα σύνδρομα, τις περισσότερες φορές χωρίς κανένα λόγο
Είναι δυο πράγματα σαφώς ασυμβίβαστα˙να υπάρχουν ψυχικές αντιδράσεις και μάλιστα έντονες, που πολλές φορές περνάνε και το ίδιο το αίτιο που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο πανικός, που είναι άλλης φύσης και όχι νευρολογικής
Επόμενο είναι ότι οι ασθενείς με καρκίνο, και το διαπιστώνουμε αυτό στη Βιονευρολογική, πάσχουν από μια έντονη αντιδραστική κατάθλιψη, η οποία είναι μερικές φορές ακόμη ισχυρότερη, όταν ο άλλος από χαρακτήρα έχει μια τέτοια ιδιότητα
Στη Βιονευρολογική, η πείρα μας έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι προκείμενου να αντιμετωπιστούν διαταραχές πανικού, πρέπει κατά πρώτο λόγο να εντοπιστεί η αιτία τους, αλλά και η εγκεφαλική περιοχή όπου δημιουργούνται και η κατάσταση της
Από την εμπειρία μας στη Βιονευρολογική, φαίνεται ότι οι εκτροχιασμοί του μεταβολισμού, κυρίως σε περιπτώσεις της λειτουργίας θυρεοειδισμού ή υπερβολικού σακχάρου, δημιουργούν διαταραχές πανικού ή «άγριου» φόβου
Ναι! Είναι γνωστό παλιά από την έκφραση «του πρήξανε το στομάχι» ή του «μαύρισε η χολή» κ.τ.λ. και ότι καταστάσεις φόβου και δυσάρεστων γεγονότων ή πανικού δημιουργούν οργανικά σύνδρομα, τα οποία μάλιστα σε προχωρημένες μορφές μπορούν να φτάσουν σε καρκινοειδείς καταστάσεις
Ο συνδυασμός των τριών αυτών ασθενειών και συμπτωμάτων βρίσκεται περίπου σε ένα 40% των ασθενών με ευερέθιστο έντερο και με μια ιδιοπάθεια και ευαλώτητα του γαστρεντερικού συστήματος
Πάρα πολλά παιδιά και νεαροί αναπτύσσουν, μεταξύ πέντε και δεκαοχτώ ετών, έντονες φοβίες και κυρίως καταστάσεις πανικού ή αγχώδεις διαταραχές
Οι ασθενείς που πάσχουν από ιδεοψυχαναγκασμούς κάθε φύσης έχουν το χαρακτηριστικό γνώρισμα, όπως διαπιστώνουμε εδώ στη Βιονευρολογική, ότι δύσκολα μπορούν να απελευθερωθούν από αυτούς χωρίς εντατική θεραπεία
Στη Βιονευρολογική, πάντοτε εξετάζουμε διεξοδικά τους ασθενείς που έρχονται με διαταραχές πανικού, κυρίως, προσπαθώντας να εντοπίσουμε την αφετηρία αυτών των συμπτωμάτων.
Όπως έχουμε καταλάβει, εξετάζοντας ασθενείς με διαταραχές πανικού εδώ στη Βιονευρολογική, οι περιγραφές τους ταιριάζουν «το ίδιο» πάρα πολύ μεταξύ τους σε διάφορα είδη ασθενών.
Σε ψυχομετρικές αναλύσεις στη Βιονευρολογική, έχουμε διαπιστώσει ότι οι υπεροπτικές συμπεριφορές ή αντιδράσεις πανικού συμβαίνουν κατά την οσμή ιδρώτα από ανθρώπους «ιδίου» χαρακτήρα ή γενετικής προέλευσης.
Είναι γεγονός ότι πολλά ιστορικά παραδείγματα αναφέρουν τις κρίσεις πανικού που υπεισέρχονται ταυτόχρονα σε μαζικές εκδηλώσεις, κυρίως με μεγάλο πλήθος ανθρώπων.
Στην Βιονευρολογική, στις πολύωρες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές, σε ανθρώπους με προβλήματα πανικού, ή έντονη επιθυμία, ακόμη και ιδιοψυχαναγκαστικής νεύρωσης, πολύ τακτικά βλέπουμε, όταν το πρόβλημα οξύνεται, να υπάρχει μια αυξημένη δραστηριότητα στο κροταφικό κυρίως λοβό, η οποία εντείνεται όσο επιτείνεται το πρόβλημα.
Όταν κανείς διαπιστώνει φαινόμενα συσσώρευσης περιστατικών σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠΣ) και μάλιστα με αυξητική τάση, γνωρίζοντας τις συνέπειες τον καταλαμβάνει πανικός.
Στα τέλη του 20ου αιώνα ανακαλύφθηκαν τα κύτταρα-καθρέφτες στον εγκέφαλο από ερευνητές του πανεπιστημίου της Πίζας.
Οι κρίσεις πανικού ταλαιπωρούν πάρα πολύ κόσμο στη σύγχρονη κοινωνία.
Ο υπέρμετρος πανικός είναι μία κατάσταση άκρως επικίνδυνη.
Ο ειδικός γιατρός αυτό που πρέπει να κάνει σε καταστάσεις πανικού είναι να αναλύσει τους μηχανισμούς πρόκλησης του στρες σε ατομικό επίπεδο, να κατανοήσει τι ακριβώς συμβαίνει έτσι ώστε να μπορέσει να το ρυθμίσει και να απαλλάξει τον ασθενή από τις συνέπειές του.