Ο έλεγχος του νευροφυτικού συστήματος
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, στη σύγχρονη νευρολογία έχει αποδειχτεί ότι ο έλεγχος του νευροφυτικού συστήματος παίζει ένα κεντρικό ρόλο για την εύρεση της διαφοροδιάγνωσης πολλών νευροψυχιατρικών νοσημάτων
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, στη σύγχρονη νευρολογία έχει αποδειχτεί ότι ο έλεγχος του νευροφυτικού συστήματος παίζει ένα κεντρικό ρόλο για την εύρεση της διαφοροδιάγνωσης πολλών νευροψυχιατρικών νοσημάτων
Το νευροφυτικό σύστημα αποτελεί μια μεγάλη οντότητα του κεντρικού νευρικού συστήματος
Διαταραχές του νευροφυτικού συστήματος [insert_php] echo write_page_excerpts(); [/insert_php]
Ένα ιδιαίτερα μεγάλο κεφάλαιο σε ότι αφορά τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας αποτελούν οι νευροφυτικοί πόνοι που παρουσιάζονται κατά την εξέλιξή της.
Το κορυφαίο σύμπτωμα της ατροφίας πολλαπλών συστημάτων είναι η αδυναμία συντονισμού της αρτηριακής πίεσης λόγω της βλάβης του νευροφυτικού συστήματος το οποίο στις αλλαγές της θέσης του σώματος ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση.
Όπως έχουμε παρατηρήσει στη Βιονευρολογική το αίμα, τόσο στην περιοχή του εγκεφάλου όσο και στο υπόλοιπο σώμα, έχει ένα σύστημα αυτορρύθμισης που του επιτρέπει τη σωστή κυκλοφορία του και που έχει σαν στόχο την κατάλληλη αιμάτωση των διάφορων οργάνων και κυρίως του εγκεφάλου
Η σχέση μεταξύ των συμπτωμάτων μια αγκυλωτικής σπονδυλίτιδας και του κεντρικού ή περιφερικού νευρικού συστήματος δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς
Ο έλεγχος του μυϊκού συστήματος για την τυχόν γενική του συμμετοχή στην εμφάνιση της άνοιας είναι απαραίτητος
Και η υπεραλγησία και η αλλοδυνία είναι μορφές πόνου που παρουσιάζονται έντονες ύστερα από κάποιο ερέθισμα περιφερικής νευρικής απόληξης και διαταραχή της νευρικής οδού από το σημείο ερεθισμού στον εγκέφαλο.
Οι νευροφυτικοί πόνοι αποτελούν ένα ιδιαίτερα δύσκολο κεφάλαιο σε ότι αφορά την έρευνα και τη διάγνωσή τους.
Ο πόνος «φάντασμα» κάποιου ακρωτηριασμένου μέλους που είναι ιδιαίτερα έντονος ενώ το μέλος δεν υπάρχει είναι από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις νευροφυτικού πόνου.
Προκειμένου να εξισορροπήσει κανείς το στρες που υπάρχει στο σπίτι μ’ αυτό της δουλειάς, υπάρχουν κάποια απαγορευμένα σημεία.
Κάθε εργασία είναι κοπιαστική και σε αρκετές περιπτώσεις καθόλου ευχάριστη.
Το στρες μπορεί πλέον να μετρηθεί στην καθημερινή μας ζωή.
Έρευνες κατέδειξαν ότι σε άτομα που έχουν παιδιά εμφανίζεται πολύ περισσότερο άγχος.
Η ιδιωτική ζωή στο χώρο που διαμένουμε χρειάζεται διαμόρφωση από εμάς τους ίδιους και προσαρμογή.
Μελέτες έχουν δείξει ότι σε καμία περίπτωση η παραμονή στο σπίτι είτε με την οικογένεια είτε με φίλους δεν προσφέρει χαλάρωση μετά από μια έντονη μέρα.
Σύμφωνα με τις κοινωνιολογικές έρευνες, όταν το άτομο διαμένει στον κατεξοχήν χώρο ανάπαυσης του, δηλαδή στο σπίτι του, η έκκριση της στρεσογόνου ορμόνης κορτιζόλης είναι έντονα αυξημένη σε σχέση μ’ αυτήν στο χώρο εργασίας του.
Ο οικογενειακός χώρος αποτελεί χώρο ξεκούρασης και αν δεν είναι επιβάλλεται να γίνει.
Μετά από αμερικανικές έρευνες όσον αφορά την κατανομή του στρες στο σπίτι και στη δουλειά, προκύπτει το συμπέρασμα ότι για μία ομάδα ανθρώπων που κερδίζει πάνω από πενήντα χιλιάδες ευρώ το χρόνο η κατανομή του στρες ήταν ίδια κατά την παραμονή αυτών στο γραφείο αλλά και στο σπίτι.