Επιληπτικό ρίσκο σε εγκεφαλικές δυσπλασίες
Στις εγκεφαλικές δυσπλασίες υπάρχει ένα σαφές ιατρικό δεδομένο˙ είναι οι αναπόσπαστες καταστάσεις του οργανισμού που συμπλέουν τις περισσότερες φορές με την όλη λειτουργία του.
Στις εγκεφαλικές δυσπλασίες υπάρχει ένα σαφές ιατρικό δεδομένο˙ είναι οι αναπόσπαστες καταστάσεις του οργανισμού που συμπλέουν τις περισσότερες φορές με την όλη λειτουργία του.
Η πολυοργανική ανεπάρκεια είναι μία κατάσταση «ντόμινο» διαταραχής του οργανισμού όπου το ένα όργανο ή το ένα σύστημα μετά το άλλο αποδυναμώνεται και παύει η λειτουργία του.
Το συχνό πλύσιμο των χεριών και ο τακτικός καθαρισμός όλου του σώματος πλέον αποτελούν απαράβατο κοινωνικό κανόνα.
Ανάλογα με την επάρκεια του ύπνου και την ποιότητα των σταδίων του, έχουμε τη μεταβολή της συγκέντρωσης των κυτοκινών, εκείνων δηλαδή των ουσιών που διεγείρουν την άμυνα του οργανισμού προκειμένου να αντιμετωπίσει διάφορες καταστάσεις.
Ιδιαίτερα σε διαταραχές του ύπνου, οι κυτοκίνες αντιδρούν μ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Από την αρχαιότητα είναι ήδη γνωστό ότι η αϋπνία επηρεάζει την άμυνα του οργανισμού και προκαλεί διάφορες ασθένειες.
Χωρίς τον ύπνο είναι αδύνατον να υπάρχουν η λειτουργία του μεταβολισμού αλλά και της άμυνας του οργανισμού˙ πρόκειται για ένα τρίγωνο που δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις για την τόσο απαραίτητη για τη ζωή συνεργασία.
Ο ύπνος είναι απαραίτητος για την αναζωογόνηση του εγκεφάλου μέσω ενός αυτo-ρυθμιστικού μηχανισμού που κατέχει ο ίδιος.
Ο ύπνος αποτελεί οπωσδήποτε ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο και όχι μόνο μία αυτόνομη λειτουργία.
Σ’ όλα τα εγκεφαλικά τραύματα σε μικρό ή μεγάλο βαθμό έχουμε μια χαρακτηριστική αντίδραση του οργανισμού∙ εκεί φαίνεται ότι ο οργανισμός του ανθρώπου έχει την ιδιότητα να αναβάλλει μεταβολικές λειτουργίες με βάση τις ορμόνες, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η επείγουσα κατάσταση απ’ το σώμα.
Σχεδόν όλες οι νευρολογικές ασθένειες και κυρίως οι μυοπάθειες όταν ξεκινούν την «εξέλιξη» τους παρουσιάζουν το σύμπτωμα της «καταβολής»∙ πρόκειται για ένα αίσθημα αδυναμίας και συνεχούς απώλειας ενέργειας που μπορεί πολλές φορές να εξελίσσονται και σε χρόνια βάση.
Η «καταβολή» είναι ένα πάρα πολύ συχνό σύμπτωμα, το οποίο κυρίως βασίζεται σε δυσλειτουργίες του οργανισμού.
Οι περισσότερες ασθένειες μεταξύ των άλλων νευρολογικές και ψυχιατρικές προκύπτουν γιατί στην καθημερινή του λειτουργία ο εγκέφαλος δεν έχει πολλές φορές τη δυνατότητα να ασκήσει την επιρροή του για να αυτοπροστατευτεί ή να αυτοθεραπευτεί∙ πρόκειται για μια ικανότητα που έχει a priori, όμως πολλές φορές οι παθολογικές καταστάσεις είναι ισχυρότερες απ΄ αυτήν.
Στον άνθρωπο το γήρας εξελίσσεται απ’ την πρώτη ημέρα της ζωής του∙ πρόκειται για μια παράλληλη φθορά του οργανισμού, ενώ ταυτόχρονα «τρέχει» η ανάπτυξη του.
Η παθολογική κατάσταση των πολλαπλών θρομβώσεων στον οργανισμό ή ακόμη της «καταστροφής» οργάνων που προκαλείται μετά από λήψη κάποιων φαρμάκων ή ιδιαίτερα ύστερα από κάποια νοσηρή κατάσταση χαρακτηρίζει ένα αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο δευτερογενής μορφής.
Σήμερα με τη μοντέρνα μικροβιολογία και βιοχημεία είναι δυνατόν η ανάλυση και ο προσδιορισμός των φωσφολιπιδίων εντός του αίματος καθώς επίσης και σε τμήματα του οργανισμού.
Το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο αποτελεί μια από τις πλέον σύγχρονες καταστάσεις που προσβάλλει όργανα ή συστήματα του οργανισμού.
Όπως αναφέραμε μια προσπάθεια Ιρλανδικών εταιρειών για την κατασκευή του εμβολίου της νόσου του Alzheimer έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα απ’ ότι κανένας περίμενε.
Για τη χημειοθεραπεία μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει ένας τεράστιος κίνδυνος, σε ότι αφορά την ανάπτυξη μιας προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας
Ήδη έχουμε αναφέρει και αλλού ότι τα prions είναι αθώες πρωτεΐνες οι οποίες όταν μεταβάλλονται γίνονται «τοξικές» εντός του οργανισμού, προκαλώντας εγκεφαλικές διαταραχές