Η έκρηξη του τρόμου και του φόβου
Κατά διαστήματα πάρα πολλοί άνθρωποι παρουσιάζουν ξαφνικά μια απώλεια ελέγχου σε ότι αφορά φοβικά γεγονότα και εμφανίζουν έναν έντονο τρόμο, κυρίως με τη μορφή του ξαφνικού πανικού
Κατά διαστήματα πάρα πολλοί άνθρωποι παρουσιάζουν ξαφνικά μια απώλεια ελέγχου σε ότι αφορά φοβικά γεγονότα και εμφανίζουν έναν έντονο τρόμο, κυρίως με τη μορφή του ξαφνικού πανικού
Πρόκειται για μια πολύ λεπτή, αλλά άκρως ουσιαστική ερώτηση που απασχολεί ψυχιάτρους και νευρολόγους τα τελευταία χρόνια
Μια από τις μάστιγες του αιώνα κυριολεκτικά είναι η απώλεια της μνήμης που πλέον δε διακρίνει μικρούς και μεγάλους και συμβαίνει σε πολλές καταστάσεις, δημιουργεί πολλά νοσολογικά σύνδρομα και ταυτόχρονα παρουσιάζεται σαν συννοσηρότητα με διάφορες άλλες αρρώστιες
Η μνήμη του ανθρώπου είναι μια «δυναμική» διαδικασία που όλο καταγράφει καινούργια και νέα γεγονότα
Η κατάθλιψη είναι μια πολύ διαδεδομένη ψυχιατρική ασθένεια, σχεδόν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου
Το παρελθόν είναι μια σειρά γεγονότων για τον κάθε άνθρωπο μεταξύ ατόμου και περιβάλλοντος
Η ερώτηση είναι έτσι «τοποθετημένη», προβοκατόρικα, ώστε να αναγκαστεί κανείς να πει ότι ναι μεν ο υπολογιστής δεν ξεχνάει αυτά που έχει καταχωρίσει κάποιος, αλλά κατά καιρούς πρέπει να κάνει χώρους στη μνήμη για καινούργιες πληροφορίες
Υπάρχει μια σειρά κυρίως από εκφυλιστικά νευρολογικά και ψυχιατρικά νοσήματα, τα οποία έχουν μια αργή πορεία μέχρι να ολοκληρώσουν την τελική τους μορφή σε σημείο που να γίνει πλήρως κατανοητά και να διαγνωστούν και να ταξινομηθούν ανάλογα
Ο πόνος είναι μια ολόκληρη ιστορία, η οποία στην ουσία, όπως έχουμε παρατηρήσει στη Βιονευρολογική, είναι η «καθαρή» αρχή κάθε παθογενούς καταστάσεως, άρα κάθε νοσηρής διαδικασίας και πρέπει να αναλύεται προσεκτικά και ακόμη πολύ περισσότερο να αρχίζει, όσο και αν φαίνεται αυτό «φουτουριστικό», το ψάξιμο της πριν ακόμα τεθεί σε λειτουργία
Οι ερωτήσεις για τον πόνο είναι το «υψηλότερο δόγμα» που υπάρχει αυτή τη στιγμή, σε ότι αφορά τη διαγνωστική ιατρική
Έχει μείνει το «κακό συνήθειο» από τον προηγούμενο αιώνα της εκτίμησης νευροψυχιατρικών περιστατικών σε παιδική ηλικία με βάση το φαινότυπο των συμπτωμάτων
Πρόκειται για ένα συνδυασμό συμπτωμάτων που παρατηρείται πολύ τακτικά σε διάφορα άτομα, κυρίως σε όσους έχουν νευροψυχιατρικά προβλήματα
Από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, έχουμε διαπιστώσει ότι το ιστορικό στις εγκεφαλικές λοιμώξεις κάθε είδους παίζει ένα τεράστιο ρόλο
Πολλές φορές έχουμε μεγάλη δυσκολία στο να κατανοήσουμε τόσο το πολιτικό, όσο και το πολιτισμικό πλαίσιο μιας συμπεριφοράς βίας, επικίνδυνης και συχνά αντιφατικής σε ότι αφορά τη χαρακτηριοδομή ατόμων ή λαών
Όσο πιο γρήγορα μπορεί και μαθαίνει κανείς να διαχειρίζεται τα συναισθήματα του, ιδιαίτερα τα αρνητικά βιώματα, «κατεβάζοντας» τον πήχη και δημιουργώντας ευχάριστη για αυτόν ατμόσφαιρα, τόσο πιο γρήγορα παύουν τα επινεφρίδια να βγάζουν την ορμόνη της υδροκορτιζόνης που ανεβάζει πάρα πολύ το στρες και καταστρέφει τα κύτταρα στον εγκέφαλο
Στη Βιονευρολογική, έχουμε και παρακολουθούμε ένα πολύ μεγάλο αριθμό ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας, όπου διαπιστώνουμε πολλές φορές διάφορα γεγονότα που και δεν περιγράφονται και πολλές φορές δε δημοσιεύονται, έτσι ώστε να είναι γνώριμα
Όλες οι φοβικές καταστάσεις, αρνητικά συναισθήματα, δυσάρεστες εμπειρίες, τρομακτικά γεγονότα, φοβικά επεισόδια που ζήσαμε στο παρελθόν καταχωρούνται μνημονικά σε μια περιοχή του εγκεφάλου που βρίσκεται και στο αριστερό και δεξί ημισφαίριο του και λέγεται αμυγδαλή
Από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, βλέπουμε ότι πολύ σπάνια τα άτομα έχουν την τάση να ελέγχουν την προσωπικότητα τους, πριν από μεγάλες αποφάσεις, όπως π.χ για τη δημιουργία οικογένειας ή την επιλογή επαγγέλματος
Είναι ανθρώπινο και ιδιαιτέρα για τον ασθενή αναμενόμενο, μετά από την έκβαση κάποιου εγκεφαλικού, να έρχεται η απορία με μεγάλη μάλιστα ελπίδα και αναμονή για το «πότε θα ξαναγίνει καλά»
Το άτομο που δεν μπορεί να ρυθμίσει τις αντιδράσεις του στα φοβικά γεγονότα, εξαιτίας ανατομικών δυσλειτουργιών ή λειτουργιών αποκρίσεων που υφίστανται στους σχηματισμούς εκείνους που δημιουργούν, παράγουν και κοντρολάρουν το στρες στον εγκέφαλο, έχει σαν αποτέλεσμα να έχει μια αναπτυγμένη «διαλυτότητα» σχεδόν σε όλα τα νοσήματα, κάθε μορφής και κάθε σχήματος