Είναι το απότομο «βύθισμα» του κορμιού στο κενό μια επιληπτική κρίση;
Ασφαλώς το απότομο «βύθισμα» με απώλεια των αισθήσεων αποτελεί κατά κύριο λόγο μια ένδειξη επιληπτικής κρίσης.
Ασφαλώς το απότομο «βύθισμα» με απώλεια των αισθήσεων αποτελεί κατά κύριο λόγο μια ένδειξη επιληπτικής κρίσης.
Περιπτώσεις επιπλοκής εγκεφαλοπάθειας, λόγω του ιού JC, έχουμε δει εδώ στην Βιονευρολογική, αρκετές φορές.
Με τις παρατηρήσεις που κάναμε και εμείς εδώ στην Βιονευρολογική, τον τελευταίο καιρό, εντοπίζεται, όλο και πιο τακτικά, ο ιός JC που πρόκειται για ένα πολυόμα-ιό, ο οποίος κυρίως προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα, δημιουργώντας αυτό που λέμε προϊούσα πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια.
Πρόκειται για ένα σύνδρομο, που συνήθως συμβαδίζει με την προοδευτική εστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια και δημιουργείται κλινικά, μετά από διαταραχή απομυελινωτικού τύπου σε κάποιες περιοχές του κροταφικού λοβού.
Όπως έχει δείξει η καταμέτρηση που έχουμε κάνει στην Βιονευρολογική, η προϊούσα πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια είναι μάλλον ένα επιφαινόμενο νευρολογικών νοσημάτων.
Από την Βιονευρολογική, γνωρίζουμε την έκταση και το πρόβλημα του λεγόμενου νευροπαθητικού πόνου, που είναι μια ιδιαίτερα σκληρή, επώδυνη μορφή η οποία μπορεί να τυραννήσει τον ασθενή για πολλά χρόνια κα να μην υπάρχουν θεραπείες οι οποίες μπορούν ουσιαστικά να το αντιμετωπίσουν.
Πρόκειται για μια κατάσταση, όπου έχουμε δει στην έρευνα του ύπνου εδώ στην Βιονευρολογική, την διέγερση διαφορετικών «κομματιών» του εγκεφάλου και ιδιαίτερα του ανωτέρου τμήματος αυτού, όπως είναι ο προμετωπιαίος και ο βρεγματικός σε αντιστοιχία με τον οδοντωτό πυρήνα ή παρεγκεφαλίδα, τα οποία κατευθύνουν την κινητικότητα και υπάρχουν σε βαθύτερα τμήματα του εγκεφάλου.
Ένα πάρα πολύ μεγάλο κεφάλαιο, αυτό της επιληψίας, πολλές φορές βασίζεται, σε ότι αφορά το κλινικό νευρολόγο, σε μικρές παρατηρήσεις αλλά καταλυτικές για ότι αφορά την θεραπευτική αγωγή.
Ψυχωτικά επεισόδια και ψευδαισθήσεις έχουμε κυρίως όταν υπάρχει ένα μπλοκάρισμα των φυσιολογικών νευρολογικών διασυνδέσεων στο κροταφικό λοβό.
Μετά από κάθε τραυματισμό ή φλεγμονή στον εγκέφαλο και διαταραχή των ιστών του, έρχεται μια κατάσταση την οποία μπορούμε να ονομάσουμε ένα «βιολογικό χάος», στο οποίο ο ίδιος ο εγκέφαλος προσπαθεί να διορθώσει τις βλάβες που έχουν προκληθεί.
Τακτικά εντοπίζουμε, σε ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις, ότι έχει προηγηθεί ένα «μπανάλ» εγκεφαλικό τραύμα με σύντομη απώλεια της συνείδησης, πριν από πολλά χρόνια.
Κάθε γιατρός βέβαια επιθυμεί πριν «εκφράσει» την διάγνωση του και λάβει τα ανάλογα μέτρα, να είναι 100% σίγουρος για αυτήν.
Εμείς στην Βιονευρολογική, θεωρούμε πως σε αυτές τις περιπτώσεις ο άνω τίτλος αποτελεί ένα πλεονασμό.
Οι λοιμώξεις του νευρικού συστήματος, όπως έχουμε δει και εδώ στην Βιονευρολογική, είναι ένα «σταυρόλεξο».
Οι ιογενείς λοιμώξεις χαρακτηρίζονται από το γεγονός ότι πολύ τακτικά προσβάλλουν, με διάφορους τρόπους και με ποικίλη ένταση, τη συμπτωματολογία στο νευρικό σύστημα.
Στην ουσία πρόκειται για μια κατάσταση, διάδοχη, διότι μετά από κάθε μηνιγγίτιδα ακολουθεί και μια εγκεφαλίτιδα, τουλάχιστον όταν έχουμε ιογενείς λοιμώξεις, όπως έχει δείξει η εμπειρία εδώ στην Βιονευρολογική.
Νευρολογία και Ομοιόσταση [insert_php] echo write_page_excerpts(); [/insert_php]
Από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, σε καθημερινή βάση αυτό που βλέπουμε σε όλα σχεδόν τα νευροψυχιατρικά νοσήματα, είναι η κακή διαχείριση του καθημερινού στρες από τον άρρωστο.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια συνεχής, σταθερή και μάλιστα μεγάλη και κάθε χρόνο αυξανόμενη, τάση ψυχώσεων.
Τα πολυπαραγοντικά γονίδια, δηλαδή αυτό σημαίνει πολλά μαζί, παίζουν ένα ρόλο ουσιαστικό και στην κατασκευή και στην λειτουργία του εγκεφάλου.