O προσδιορισμός της ομοκυστεΐνης στη νόσο του Alzheimer
Η ομοκυστεΐνη είναι ένα μόριο που πλέον σήμερα βιοχημικά μπορεί να ανιχνευτεί στο αίμα και να προσδιοριστεί ακριβώς.
Η ομοκυστεΐνη είναι ένα μόριο που πλέον σήμερα βιοχημικά μπορεί να ανιχνευτεί στο αίμα και να προσδιοριστεί ακριβώς.
Από εργασίες και πειράματα που έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό έχει αποδειχτεί ότι «έτοιμες» ανοσοσφαιρίνες με ήδη επιλεγμένα αντισώματα από μεταγγίσεις ασθενών και κατάλληλη επεξεργασία του ορού μπορούν να διεγείρουν την παραγωγή θετικής ανοσοποιητικής αντίδρασης στον εγκέφαλο ασθενών με τη νόσο του Alzheimer.
Tον τελευταίο καιρό γίνεται παγκόσμια μια πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια να συντονιστούν διάφοροι οργανισμοί υγείας, προκειμένου να υπάρχει ένας κοινός «μπούσουλας» για τη διάγνωση της νόσου του Alzheimer.
Καινούργιοι υπολογισμοί που έγιναν από παγκόσμιους οργανισμούς έχουν δείξει ότι περίπου το 90% των εξόδων για τη νόσο του Alzheimer τo 2010 έχει μοιραστεί σε 70% στη Δυτική Ευρώπη και Βόρεια Αμερική, ενώ το υπόλοιπο ποσοστό κατανέμεται στις φτωχές και υποανάπτυκτες χώρες.
Όπως έχουν δείξει οι έρευνες από την εποχή που ο Αλοΐσιος Αλτσχάιμερ έβγαλε την ομώνυμη διάγνωση για αυτήν τη μορφή άνοιας μέχρι τώρα, η παθογένεια της νόσου βασίζεται στο γεγονός της παθολογικής συγκέντρωσης του β-αμυλοειδούς στον εγκέφαλο.
Σε ότι αφορά τη δράση κάποιου εμβολιασμού για τη νόσο του Alzheimer, ένα πάρα πολύ μεγάλο ρόλο παίζει η ηλικία του ασθενούς.
Όπως αναφέραμε μια προσπάθεια Ιρλανδικών εταιρειών για την κατασκευή του εμβολίου της νόσου του Alzheimer έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα απ’ ότι κανένας περίμενε.
Από το 1995 έχουμε προσπαθήσει στη Βιονευρολογική να επηρεάσουμε καταστάσεις με τη νόσο του Alzheimer δίνοντας «κοκτέιλ» με ορό αντισωμάτων και άλλων ουσιών, με στόχο την θετική διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος με ταυτόχρονη παραγωγή των χορηγούμενων αντισωμάτων και νέων από τον ίδιο τον οργανισμό.
Τα τελευταία χρόνια πολυκεντρικές έρευνες σε διάφορα μέρη του κόσμου και κυρίως στην Αμερική και Αγγλία έχουν «ριχτεί» σε μια προσπάθεια να βρουν κάποια προσέγγιση για τη νόσο του Alzheimer που διεθνώς καλπάζει.
Η πνευμονία ιδιαίτερα όταν είναι μεγάλης έντασης είναι δυνατόν να προκαλέσει συμπτώματα που προσβάλλουν όλον τον οργανισμό και κυρίως τον εγκέφαλο λόγω του κυκλοφορικού και μεταβολικού συστήματος.
Για τη χημειοθεραπεία μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει ένας τεράστιος κίνδυνος, σε ότι αφορά την ανάπτυξη μιας προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας
Οι ιοί βρίσκονται βέβαια σε κάθε ζωντανό οργανισμό έτσι και αλλιώς και άρα μέσα στο ανθρώπινο σώμα
O Stanley Prusiner είναι ένα τιμημένος με Νόμπελ νευροβιολόγος του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο, ο οποίος το 1982 υπέθεσε ότι στη σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια η συγκέντρωση «ιστιδίων» και οι πλάκες που δημιουργούνται είναι συγκεντρώσεις παθολογικών πρωτεϊνών, τα λεγόμενα prions
Ήδη πριν από πολλά χρόνια έχουν γίνει οι πρώτες παρατηρήσεις από Άγγλους γιατρούς σε πρόβατα που έδειχναν μια αστάθεια στο βάδισμα και μια τάση για συνεχές ξύσιμο (scrape)
Νευρολογικές έρευνες σε διάφορες ασθένειες, όπως έχουμε παρατηρήσει και στη Βιονευρολογική, έχουν δείξει τη μεγάλη σχέση που υπάρχει μεταξύ της κλινικής εμφάνισης κάποιας νευροψυχιατρικής εικόνας και του χρόνου «επωάσεως» των «τοξικών» πρωτεϊνών
Ο Στάνλεϊ Προύσνερ είναι ένας νευρολόγος του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας και συγκεκριμένα στο Σαν Φραγκίσκο που αφιέρωσε το χρόνο του για ένα τεράστιο επιστημονικό έργο που αφορά την έρευνα της σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας
Πολεμώντας την παχυσαρκία, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, έχουμε μια ουσιαστική αντιμετώπιση και πολλών νευροψυχιατρικών νοσημάτων, που εμφανίζονται ταυτόχρονα με αυτήν
Οι αντιποκίνες είναι μια χαρακτηριστική ομάδα ορμονών σε ότι αφορά τη συγκέντρωση του λίπους στο σώμα
Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει, τα «καφέ» λιποκύτταρα βρίσκονται στον ιστό των νεογνών καθώς επίσης και των σκαντζόχοιρων και μερικών άλλων ειδών τρωκτικών
Τα «καφέ» λιποκύτταρα είναι χαρακτηριστικά λιποκύτταρα, τα οποία συγκεντρώνονται σε μερικά σημεία του σώματος και έχουν σαν στόχο την αύξηση της καύσης των λιποειδών κυττάρων για την παραγωγή θερμικής ενέργειας