Η ενσυναίσθηση δεν είναι συναίσθημα
Η ενσυναίσθηση δεν είναι ένα συναίσθημα, παρόλο που σχετίζεται με την ανάλυση συναισθημάτων.
Η ενσυναίσθηση δεν είναι ένα συναίσθημα, παρόλο που σχετίζεται με την ανάλυση συναισθημάτων.
Γενικά η ενσυναίσθηση είναι ένας καινούργιος όρος που τα τελευταία χρόνια αποκτάει όλο και περισσότερο μία επιστημονική και «περιχαρακωμένη» έννοια.
Στη σημερινή εποχή το να καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους και να συνάπτουμε μεταξύ μας διαφοροποιημένες σχέσεις είναι πλέον απαραίτητα στοιχεία που ζητάει το σύγχρονο άτομο.
Η τέχνη του να εμβαθύνεις στην ψυχή του άλλου είναι σήμερα ένα θαυματουργό φάρμακο.
Τα τελευταία χρόνια η μελέτη της ενσυναίσθησης, σε ότι αφορά κυρίως τις νευροεπιστήμες, έπαψε πλέον να είναι μία απλή ενασχόληση προκειμένου να γίνουν κατανοητές, κυρίως σε διδακτικό επίπεδο, κάποιες εγκεφαλικές λειτουργίες.
Ενσυναίσθηση δε σημαίνει απλώς να επηρεαζόμαστε από τη διάθεση των υπολοίπων και να «τροποποιούμε» ανάλογα τα συναισθήματά μας. Στην περίπτωση αυτή όπου υπάρχει μία συναισθηματική μετάδοση, αυτό συμβαίνει αυτόματα.
Η οξυτοκίνη είναι μία συγκεκριμένη ορμόνη η οποία είναι από τις πρώτες που παράγει ο ανθρώπινος εγκέφαλος από πολύ νεαρή ηλικία, προκειμένου να συντονίσει τη συμπεριφορά του απέναντι σ’ άλλα άτομα σε κοινωνικό, ομαδικό, οικογενειακό ή ακόμη αμιγώς προσωπικό επίπεδο.
Η ενσυναίσθηση είναι μία αμιγώς εγκεφαλική λειτουργία που αναπτύσσεται μαζί με τον εγκέφαλο και μάλιστα ολοκληρώνεται κατά κάποιο τρόπο η διαδικασία λειτουργίας της σε ότι αφορά τα νευρωνικά τόξα του εγκεφάλου κατά την περίοδο των 3-5 ετών.
Ας φανταστούμε ότι κάποιος καλός μας φίλος έχει ένα πρόβλημα με το συναισθηματικό του δεσμό ο οποίος ξαφνικά διακόπηκε.
Ενσυναίσθηση είναι το βίωμα κάποιου ατόμου να μπορεί να φανταστεί μία συγκεκριμένη συναισθηματική κατάσταση από τη δική του σκοπιά.
Ο όρος «συναισθηματική ενσυναίσθηση» προέκυψε από την ψυχανάλυση τα τελευταία χρόνια και πρόκειται για την περιγραφή αυτής της κατάστασης όπου κανείς προσαρμόζει τα συναισθήματά του ακριβώς μ’ αυτά του ατόμου απέναντί του.
Η πνευμονική εμβολή είναι μεγάλο ρίσκο για γενετικά προδιατεθειμένα γι’ αυτή την κατάσταση άτομα.
Στην προκειμένη περίπτωση των déjà vu μεγαλύτερη πιθανότητα είναι ότι πρόκειται για μία ειδική κατάσταση όπου η πρόσφατη και η μακράς διάρκειας μνήμη για ένα συγκεκριμένο χρονικό σημείο δεν μπορούν να συντονιστούν μεταξύ τους.
Μετά από έναν μικρό ή μεγάλο πυρετό, ιδιαίτερα σε μεσήλικες ή ηλικιωμένα άτομα, τακτικά συμβαίνει να έχουμε συνειδησιακές διαταραχές, ελαφρές ή προχωρημένες, και ανάλογα με τις αυξομειώσεις του πυρετού να αποκτούν και διαφορετική ένταση.
Οι διάφορες ψυχώσεις που μπορεί κατά καιρούς να προσβάλουν ιδιαίτερα νεαρές γυναίκες με ταυτόχρονες ενδείξεις φλεγμονής είναι αυτές των υποδοχέων NMDA.
Τα τελευταία χρόνια, σύγχρονες έρευνες έχουν δείξει ότι μπορούμε να έχουμε μία εμφάνιση αυξημένων ψυχωτικών καταστάσεων με περίπλοκες νευρολογικές εικόνες, όπως π.χ. η εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων, διαταραχών της συμπεριφοράς και ακόμη παραλύσεις σε νεαρές κοπέλες.
Η εγκεφαλίτιδα των NMDA-υποδοχέων προκαλεί κατά κύριο λόγο πυρετό, πονοκεφάλους και με τη σειρά οπτικές-ακουστικές διαταραχές και διαταραχές της συμπεριφοράς.
Σύγχρονες νευροφυσιολογικές εξετάσεις με τα αποτελέσματά τους έχουν δείξει ότι όντως υπάρχει μία διαδικασία διαχωρισμού συνειδητών και μη συνειδητών καταγραφών στον εγκέφαλο.
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε στην καθημερινότητά μας τι είναι αυτό το ιδιαίτερο που μας συγκινεί στην αναζήτηση της ηδονής, πως αυτό γίνεται και με τι τρόπο αντιμετωπίζεται εάν είναι καταπιεστικό.
Αρνητικά συναισθήματα, όπως είναι ο τρόμος, η οργή, η αηδία, βρίσκονται και παράγονται και γίνονται βιώματα μέσω της λειτουργίας του μεταιχμιακού συστήματος.