Αυτισμός και κοινωνικές επαφές
Η αυτιστική προδιάθεση ενδέχεται να εμφανίζεται ακόμα και ως στοιχείο ενός μηχανισμού που εξελικτικά, λίγο ή πολύ, μπορεί να υπάρχει σε κάθε άτομο.
Η αυτιστική προδιάθεση ενδέχεται να εμφανίζεται ακόμα και ως στοιχείο ενός μηχανισμού που εξελικτικά, λίγο ή πολύ, μπορεί να υπάρχει σε κάθε άτομο.
Το στρες «δηλητηριάζει» τον οργανισμό και προάγει τη δημιουργία εκείνων των οξειδωτικών ουσιών που φθείρουν πολύ γρήγορα τον οργανισμό.
Έρευνες που έγιναν στις αρχές του 21ου αιώνα έδειξαν ότι στη σκλήρυνση κατά πλάκας έχουμε ένα περίπλοκο σύμπλεγμα νοσολογικών παραγόντων που οδηγεί στην κλινική μορφή της νόσου.
H έννοια της περιθωριοποίησης και της αναστροφής απασχόλησαν πριν εκατοντάδες χρόνια το Σίγκμουντ Φρόιντ (Sigmund Freud).
Έχει παρατηρηθεί αρκετές φορές ότι η κατανάλωση φαγητού και ποτού για μεγάλο ή μικρό διάστημα είναι ικανή να προκαλέσει ψυχιατρικές αντιδράσεις μικρού ή μεγάλου βαθμού.
Υπάρχουν πολλές τροφές που περιέχουν στοιχεία που είναι δυνατόν να πυροδοτήσουν μικρο-αλλεργίες ή «κρυφο» αλλεργίες σε οργανισμούς οι οποίοι παράγουν επιβλαβή αντισώματα για τον ίδιο τον οργανισμό.
Οι μελανοκορτίνες είναι συγκεκριμένες πρωτεΐνες που ευθύνονται για την παραγωγή κάποιων αντισωμάτων τα οποία είναι «αυτοαντισώματα» και επηρεάζουν άμεσα τον οργανισμό προκαλώντας πολλές διαταραχές.
Στην καθημερινότητα του ανθρώπου γίνεται ένας συνεχής πόλεμος πρωτεϊνών και πρωτεϊνικών τμημάτων που εισέρχονται στον οργανισμό μας μέσω της τροφής, ο οποίος προκαλείται από τον ίδιο τον οργανισμό.
Η βουλιμία θεωρείται ως μια ανωμαλία διατροφής και είναι απόλυτα συνυφασμένη με μια διαταραχή εκκαθάρισης˙ πρόκειται για ένα τακτικό νόσημα στην εποχή μας και η μοριακή βιολογία έρχεται να δώσει μια ακτίνα φωτός σε ότι αφορά τη λύση αυτού του προβλήματος.
Το φαγητό ως επιβράβευση είναι κάτι που δημιουργείται από την παιδική ηλικία και σχετίζεται με το ένστικτο της πείνας το οποίο είναι κληρονομικό και εμφανίζεται από την πρώτη στιγμή της γέννησης του ατόμου.
Η παθολογική κατάσταση των πολλαπλών θρομβώσεων στον οργανισμό ή ακόμη της «καταστροφής» οργάνων που προκαλείται μετά από λήψη κάποιων φαρμάκων ή ιδιαίτερα ύστερα από κάποια νοσηρή κατάσταση χαρακτηρίζει ένα αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο δευτερογενής μορφής.
Η παραγωγή «τοξικών» πρωτεϊνών εντός των κυττάρων του κινητικού νευρώνα λόγω υπέρμετρων εκφορτίσεων, καταστροφής μιτοχονδρίων και μη καλής λειτουργίας του νευροάξονα έχει σαν αποτέλεσμα τη φθορά του ίδιου του κυττάρου.
Πρόκειται για τον εικοσιπεντάχρονο ασθενή, ο οποίος ένιωσε έντονους σπασμούς στην περιοχή του αυχένα και είχε μια τάση στροφής του κεφαλιού του προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση
Μπορούμε να πούμε ότι την προηγούμενη δεκαετία, η οποία χαρακτηρίστηκε και επίσημα σαν δεκαετία του εγκεφάλου, αλλά και σε αυτήν που «τρέχει» τώρα, έχουμε δει μια τεράστια ανάπτυξη των νευροεπιστημών, σε ότι αφορά τη λειτουργία του εγκεφάλου και των νευρωνικών τόξων της ίδιας περιοχής
Οι ωτίτιδες, οι φλεγμονές δηλαδή του ακουστικού πόρου και νεύρου, είναι ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο, ιδιαίτερα στις παιδικές ηλικίες, και συνοδεύεται με έντονους ιλίγγους και αφόρητους πόνους
Είναι ένα ερώτημα που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια και μάλιστα για αυτό έχει δημιουργηθεί και «ειδική ομάδα», τόσο στην Unicef όσο και στο διεθνή οργανισμό υγείας, προκειμένου να γνωρίζουμε σε επίπεδο φυλών ή και εθνών ακόμη και για τις υπανάπτυχτες χώρες σε ποια όρια πρέπει ακριβώς να βρίσκονται τα επίπεδα θυρεοειδούς, προκειμένου να μην υπάρχει πρόβλημα με τις γνωστικές λειτουργίες και τη μνήμη
Αυτό που ακούμε στη Βιονευρολογική από πολλούς ασθενείς και είναι χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι ότι «άφρισε» το στόμα του από το κακό του
Η νυκταλωπία είναι ένα σύμπτωμα στο οποίο πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή, ακόμα όταν είναι στην αρχή και μόλις αρχίσει ο ασθενής να παραπονιέται ή να το αναφέρει
Βιολόγοι και νευροφυσιολογία παρατήρησαν την καθημερινότητα των μυρμηγκιών
Γενετιστές, κάτω από τη διεύθυνση του Στέφαν Χάλπερ από το πανεπιστήμιο του Κέϊμπριτζ, έκαναν μια τεράστια προσπάθεια αρχειολογώντας και εξετάζοντας περίπου δέκα χιλιάδες ασθενείς και ψάχνοντας μεταξύ τους να βρουν γενετικές μεταβολές, οι οποίες μπορούν να θεωρηθούν σαν στοιχείο κληρονομικότητας