Γενετική «προέλευση» των μηνιγγιωμάτων
Τα μηνιγγιώματα είναι όγκοι που προέρχονται κυρίως από «εκβλαστήσεις» της αραχνοειδούς μήνιγγας του εγκεφάλου, που αναπτύσσονται αργά και με πολύ βραδύ ρυθμό
Τα μηνιγγιώματα είναι όγκοι που προέρχονται κυρίως από «εκβλαστήσεις» της αραχνοειδούς μήνιγγας του εγκεφάλου, που αναπτύσσονται αργά και με πολύ βραδύ ρυθμό
Μια από τις χειρότερες μορφές ιλίγγου είναι αυτή που συμβαίνει κατά τη νύχτα, ιδιαίτερα στο κρεβάτι όταν ο ασθενής κοιμάται και αλλάζει θέση
Πρέπει να διευκρινίσουμε ότι υπάρχει μια μικρή διαφορά με το Parinaud σύνδρομο και με τη νόσο του Parinaud
Οι ωτίτιδες, οι φλεγμονές δηλαδή του ακουστικού πόρου και νεύρου, είναι ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο, ιδιαίτερα στις παιδικές ηλικίες, και συνοδεύεται με έντονους ιλίγγους και αφόρητους πόνους
Είναι μια διαδικασία η οποία είναι αμιγώς γονιδιακή, άρα και κληρονομική
Στις νευροδερματικές αρρώστιες εκείνο που κυριαρχεί κατά κανόνα, όσο αφορά τουλάχιστον τις δερματικές εκδηλώσεις, όπως έχουμε δει και στη Βιονευρολογική, είναι οι μελαγχρωματικές κηλίδες
Πρόκειται για ένα νευρολογικό σύνδρομο που είναι δύσκολο να διαγνωσθεί και που η αιτία του βρίσκεται στην εγκεφαλική δυσλειτουργία
Όπως ακριβώς αναφέρει η λέξη, πρόκειται για μια συμπτωματολογία διαφόρων συμπτωμάτων και νοσημάτων που παρουσιάζεται σαν νευροϊνωμάτωση
Νευροδερματικές διαταραχές είναι το «σκοτεινό» κεφάλαιο της νευρολογίας, γιατί μέχρι τα τελευταία χρόνια λόγω τεχνικών δυσκολιών ήταν πάρα πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατον να γίνει επαρκής διαγνωστική διερεύνηση, πολύ δε μάλλον περισσότερο μια θεραπεία
Με την πρόοδο της τεχνολογίας και των διαφόρων διαγνωστικών μεθόδων που αφορούν τη νευροψυχιατρική, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ένα τεράστιο γνωστικό άλμα σε πολλές ασθένειες, έτσι ώστε πλέον όσο περνάει ο καιρός τα λεγόμενα εκφυλιστικά νοσήματα αγνώστου αιτιολογίας να περνάει σιγά σιγά στην ιστορία ή στην αποκάλυψη
Τα σαρκώματα, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, είναι όγκοι των μαλακών μορίων του σώματος και των ιστών που τακτικά σχεδόν πάντα έχουνε μια ψυχιατρική εμπλοκή
Συνήθως ο καρκινοπαθής, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, έχει δυο μεγάλα σχεδόν ανυπέρβλητα προβλήματα
Ο αυχένας είναι μια περιοχή που κατεξοχήν είναι ευαίσθητη σε κάθε είδους πόνο
Η γεμσιταμπίνη (Gemzar) είναι ένα παράγον νουκλεοτίδιο, που χρησιμοποιείται τον τελευταίο καιρό έντονα στις χημειοθεραπείες και κυρίως στις περιπτώσεις εκείνες, όπου έχει κλείσει ο συγκεκριμένος κύκλος αγωγής και πλέον δεν υπάρχει δυνατότητα για τη χρησιμοποίηση περαιτέρω κυτταροστατικών
Η σταδιοποίηση λέγεται η διαδικασία όπου προσπαθεί ο διαγνώστης γιατρός να εντοπίσει εάν υπάρχει, σε ποιο σημείο υπάρχει, τι έκταση και σε τι ένταση και με ποιες επιπτώσεις κάποια καρκινωματώδης εξέλιξη
Θήλωμα, όταν αναφέρουμε, εννοούμε ένα μικρό δερματικό όγκο, όπου προβάλλει και κρέμεται από ένα λεπτό μίσχο με διάμετρο ένα έως τρία χιλιοστά και ύψος μέχρι πέντε χιλιοστά
Τα θηλώματα ουροδόχου κύστης για τους νευρολόγους, όπως προαναφέρουμε, είναι ιδιαίτερα τακτικά στη σκλήρυνση κατά πλάκας ή σε περιπτώσεις διαταραχών του νωτιαίου μυελού με διαταραχές της ούρησης
Σε δυο ουσιαστικές περιπτώσεις νευρολογικών παθήσεων, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, και κυρίως στη σκλήρυνση κατά πλάκας ή σε όγκους του νωτιαίου μυελού υπάρχει πάρα πολύ μεγάλος κίνδυνος να περάσει απαρατήρητο ένα θήλωμα ουροδόχου κύστης
Στην ουσία η γεμσιταμπίνη (Gemzar) είναι ένα ένζυμο που δραστηριοποιείται σαν ένζυμο εντός των κυττάρων, προκαλώντας μια σειρά από διαδικασίες γονιδιακού χαρακτήρα, οι οποίες βέβαια είναι αρκετά περίπλοκες μέσα στο γονίδιο, αλλά σε τελική κατάσταση δημιουργούν την αποφυγή παθολογικών διαδικασιών, οι οποίες θα αλλάξουν τη δομή του γονιδίου, έτσι ώστε να παραχθεί νεοπλασία
Από όλες τις μορφές καρκίνου του κεντρικού νευρικού συστήματος, την περίπτωση του λεμφώματος πρέπει να τη δει κανείς από μια ιδιαίτερη «γωνία»