Η διαφορά ενσυναίσθησης και συμπόνιας
Γενικά η ενσυναίσθηση είναι ένας καινούργιος όρος που τα τελευταία χρόνια αποκτάει όλο και περισσότερο μία επιστημονική και «περιχαρακωμένη» έννοια.
Γενικά η ενσυναίσθηση είναι ένας καινούργιος όρος που τα τελευταία χρόνια αποκτάει όλο και περισσότερο μία επιστημονική και «περιχαρακωμένη» έννοια.
Στη σημερινή εποχή το να καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους και να συνάπτουμε μεταξύ μας διαφοροποιημένες σχέσεις είναι πλέον απαραίτητα στοιχεία που ζητάει το σύγχρονο άτομο.
Ας φανταστούμε ότι κάποιος καλός μας φίλος έχει ένα πρόβλημα με το συναισθηματικό του δεσμό ο οποίος ξαφνικά διακόπηκε.
Ενσυναίσθηση είναι το βίωμα κάποιου ατόμου να μπορεί να φανταστεί μία συγκεκριμένη συναισθηματική κατάσταση από τη δική του σκοπιά.
Η ενσυναίσθηση είναι η δυνατότητα του ατόμου όχι μόνο της κατανόησης αλλά και της ενσυναίσθησης του γεγονότος
Επιληψία, Άσμπεργκερ, Μαγνητικός εξωκρανιακός ερεθισμός. Υπάρχει ακόμη και ανάμεσα στους ειδικούς η μεγάλη συζήτηση εάν το σύνδρομο Άσμπεργκερ είναι μια μορφή επιληπτικής διαταραχής που εκδηλώνεται κλινικά με έλλειμα ενσυναίσθησης, δηλαδή της δυνατότητας να καταλάβεις τα συναισθήματα των άλλων και κοινωνικές αδυναμίες κυρίως στον τομέα των συναναστροφών και της μονόπλευρης συνεχούς αντίληψης συγκεκριμένων πραγμάτων και θεωριών. […]
Η ενσυναίσθηση δεν είναι ένα συναίσθημα, παρόλο που σχετίζεται με την ανάλυση συναισθημάτων.
Τα τελευταία χρόνια η μελέτη της ενσυναίσθησης, σε ότι αφορά κυρίως τις νευροεπιστήμες, έπαψε πλέον να είναι μία απλή ενασχόληση προκειμένου να γίνουν κατανοητές, κυρίως σε διδακτικό επίπεδο, κάποιες εγκεφαλικές λειτουργίες.
Ενσυναίσθηση δε σημαίνει απλώς να επηρεαζόμαστε από τη διάθεση των υπολοίπων και να «τροποποιούμε» ανάλογα τα συναισθήματά μας. Στην περίπτωση αυτή όπου υπάρχει μία συναισθηματική μετάδοση, αυτό συμβαίνει αυτόματα.
Η οξυτοκίνη είναι μία συγκεκριμένη ορμόνη η οποία είναι από τις πρώτες που παράγει ο ανθρώπινος εγκέφαλος από πολύ νεαρή ηλικία, προκειμένου να συντονίσει τη συμπεριφορά του απέναντι σ’ άλλα άτομα σε κοινωνικό, ομαδικό, οικογενειακό ή ακόμη αμιγώς προσωπικό επίπεδο.
Ο όρος «συναισθηματική ενσυναίσθηση» προέκυψε από την ψυχανάλυση τα τελευταία χρόνια και πρόκειται για την περιγραφή αυτής της κατάστασης όπου κανείς προσαρμόζει τα συναισθήματά του ακριβώς μ’ αυτά του ατόμου απέναντί του.
Στις ναρκισσιστικές τάσεις η πίεση της συνεχούς αυξανόμενης απόδοσης είναι αφόρητη.
Τα κύτταρα-καθρέφτες είναι ειδικά κύτταρα στον εγκέφαλο που «αντιγράφουν» λειτουργίες, κινήσεις, ακουστικά ή οπτικά ερεθίσματα από άλλα πρόσωπα.
Ο πόνος σαν ένα γενικευμένο συναίσθημα αποτελεί μια εγκεφαλική λειτουργία με παρόμοιους μηχανισμούς σε όλα τα άτομα.
Ο εγκέφαλος καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να συμπαθήσει ή να αντιπαθήσει κάποιον και αυτό κατευθύνεται από ένα νευρωνικό τόξο, όπου μεγάλο ρόλο παίζει ακόμη και η «μυρωδιά»
Ο πόνος δεν είναι μόνο η αίσθηση που προκαλεί σαν επώδυνο γεγονός σε ένα άτομο, αλλά κατά μεγαλύτερο ποσοστό είναι επακόλουθο της ενσυναίσθησης του εντός προς τρίτους, δηλαδή της κατανόησης του πόνου, αλλά και η ενσυναισθητική συμπεριφορά, δηλαδή η κατανόηση της έκτασης του πόνου και το πώς αισθάνεται ο άλλος που τον βιώνει
Μπορούμε πλέον, όπως κάνουμε τακτικά και στη Βιονευρολογική, να έχουμε μια καταγραφή συνειδησιακών επιπτώσεων εγκεφαλικών λειτουργιών, εξετάζοντας τη «νήσο του εγκεφάλου»