Ύπνος και ενέργεια
Αποτελεί γεγονός ότι όλες οι ανθρώπινες λειτουργίες χρειάζονται ενέργεια προκειμένου να εκτελέσουν το έργο τους.
Αποτελεί γεγονός ότι όλες οι ανθρώπινες λειτουργίες χρειάζονται ενέργεια προκειμένου να εκτελέσουν το έργο τους.
Στο στέλεχος του εγκεφάλου υπάρχουν νευρωνικά τόξα τα οποία ρυθμίζουν την αφύπνιση σε συγκεκριμένα στάδια του ύπνου.
Ο ύπνος αποτελεί ένα ενεργειακό φαινόμενο που κατευθύνεται από συγκεκριμένα νευρωνικά τόξα του εγκεφάλου.
Ο ύπνος είναι ένας ουσιαστικός παράγοντας που δίνει στον εγκέφαλο τη δυνατότητα άθροισης ενέργειας.
Το στάδιο REM αποτελεί βασικό στάδιο του ύπνου και χαρακτηρίζεται από γρήγορες κινήσεις των οφθαλμών, συσπάσεις των μυών, απόλυτη χαλάρωση του σώματος και δημιουργία ονείρων.
Είναι γνωστή η ρήση «βαδίζει και παραμιλά»˙ πρόκειται για μία κατάσταση την οποία μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως ονείρωξη εν κινήσει.
Το στάδιο REM είναι μία χαρακτηριστική κατάσταση όπου οι οφθαλμοί κινούνται ενώ ταυτόχρονα γίνεται σύσπαση των οφθαλμικών μυών και υπάρχει μία γενική χαλάρωση του σώματος και επαγρύπνηση του εγκεφάλου, μία μέτρια δραστηριοποίησή του.
Σε ότι αφορά το λειτουργικό δυναμικό, ο εγκέφαλος και όλο το νευρικό σύστημα είναι περιορισμένης αντοχής με συγκεκριμένο πεδίο καταχώρησης.
Όπως έχουν δείξει οι τελευταίες έρευνες είναι αναμφισβήτητο ότι σε μικρομοριακό επίπεδο εξελίσσονται διαδικασίες που αφορούν τη ρύθμιση του ύπνου.
Οι εργασίες των Tononi – Cirelli από το πανεπιστήμιο του Wisconsin των ΗΠΑ έχουν καταδείξει μία σημαντική λειτουργία που συμβαίνει κατά τη διάρκεια λειτουργίας του βιολογικού ρολογιού του οργανισμού.
Σύμφωνα με το πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια η απάντηση στο αίνιγμα «ύπνος» είναι οι μικρομοριακές ενώσεις.
Σύμφωνα με τις σύγχρονες επιστημονικές έρευνες, κατά τη διάρκεια του ύπνου μία πολύ σημαντική διαδικασία βιοσύνθεσης πραγματοποιείται.
Ο εγκέφαλος είναι ένα λειτουργικό όργανο που δέχεται κυρίως σωματοαισθητικές εμπειρίες ανά πάσα στιγμή από το περιβάλλον˙ επόμενο είναι να «φιλτράρει» τα ερεθίσματα σε ωφέλιμα και μη.
Ο ύπνος, ιδιαίτερα στο βαθύ στάδιο, ρυθμίζεται από συγκεκριμένους παράγοντες, την ακετυλοχολίνη και τη νοραδρεναλίνη.
Μετά από εντατικές έρευνες, το 1971 οι δύο Αμερικανοί επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Harvard κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας εσωτερικός μηχανισμός αυτορρύθμισης του ύπνου στον εγκέφαλο.
Σύμφωνα με τις τελευταίες ιατρικές έρευνες, ο ύπνος διατελεί μία από τις βασικότερες λειτουργίες, σε ότι αφορά την εγκεφαλική λειτουργία˙ φροντίζει στα διάφορα στάδια και για όσο διαρκεί να «καθαρίζει» ο εγκέφαλος από τις μη απαραίτητες πληροφορίες.
Η σχέση των πρωινών επιληπτικών κρίσεων με την κορτιζόλη είναι άμεση.
Ο απόλυτος έλεγχος του βαθύ ύπνου γίνεται μέσω του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Σύμφωνα με την υπόθεση του βιολογικού ρολογιού, ο ύπνος πλέον είναι ένα ελέγξιμο φαινόμενο με τη βοήθεια των σύγχρονων διαγνωστικών μέσων.
Όσον αφορά την ανάγκη για ύπνο, στο νευρωνικό τόξο του ύπνου που βρίσκεται μεταξύ στελέχους και υποθαλάμου του εγκεφάλου, κύριος ρυθμιστής είναι οι ηλεκτρικές εκφορτίσεις ανάμεσα στα κύτταρα της περιοχής.