Ύπνος, κορτιζόλη, εγκέφαλος
Η κορτιζόλη ως ορμόνη και ως νευροδιαβιβαστής αποτελεί από τους κύριους παράγοντες της καλής λειτουργίας του ύπνου.
Η κορτιζόλη ως ορμόνη και ως νευροδιαβιβαστής αποτελεί από τους κύριους παράγοντες της καλής λειτουργίας του ύπνου.
Η απότομη διαταραχή του ύπνου οφείλεται στη δυσμενή εγκεφαλική δυσλειτουργία, η οποία καταλαμβάνει συγκεκριμένη θέση στον εγκέφαλο.
Η αδενοσίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής στον εγκέφαλο που αυξομειώνει τη δραστηριότητα των νευρικών κυττάρων, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Όταν ο εγκέφαλος χρειάζεται να κάνει «οικονομία» στην ενέργεια που είναι απαραίτητη για τη λειτουργία του για λόγους που ο ίδιος κρίνει, προάγει αμέσως καταστολή του REM στον ύπνο.
Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η κατάσταση του ύπνου είναι απόλυτα αναγκαία προκειμένου ο οργανισμός να κάνει «οικονομία» σε ενέργεια προς όφελος της εγκεφαλικής λειτουργίας.
Αποτελεί γεγονός ότι όλες οι ανθρώπινες λειτουργίες χρειάζονται ενέργεια προκειμένου να εκτελέσουν το έργο τους.
Ο ύπνος είναι ένας ουσιαστικός παράγοντας που δίνει στον εγκέφαλο τη δυνατότητα άθροισης ενέργειας.
Το στάδιο REM αποτελεί βασικό στάδιο του ύπνου και χαρακτηρίζεται από γρήγορες κινήσεις των οφθαλμών, συσπάσεις των μυών, απόλυτη χαλάρωση του σώματος και δημιουργία ονείρων.
Σε ότι αφορά το λειτουργικό δυναμικό, ο εγκέφαλος και όλο το νευρικό σύστημα είναι περιορισμένης αντοχής με συγκεκριμένο πεδίο καταχώρησης.
Ο εγκέφαλος είναι ένα λειτουργικό όργανο που δέχεται κυρίως σωματοαισθητικές εμπειρίες ανά πάσα στιγμή από το περιβάλλον˙ επόμενο είναι να «φιλτράρει» τα ερεθίσματα σε ωφέλιμα και μη.
Στις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα ο διάσημος νευρολόγος – ψυχίατρος Constantin von Economo διαπίστωσε ότι σε περίπτωση εγκεφαλίτιδας ο εγκέφαλος υποφέρει σημαντικά από άγνωστο ιό, παρουσιάζοντας έντονες διαταραχές του ύπνου, παραλύσεις των μυών του προσώπου και συγκεκριμένα των οφθαλμών.
Το 1963 ο Ισπανός νομπελίστας φυσιολόγος José Manuel Rodríguez Delgado από το πανεπιστήμιο του Γέιλ επιχείρησε ένα σπουδαίο πείραμα· ανάμεσα στα κέρατα ενός τράγου εμφύτευσε έναν δέκτη και κρατώντας ο ίδιος έναν πομπό συντόνιζε τις κινήσεις του τράγου.
Στον εγκέφαλο υπάρχει διαχωρισμός περιοχών και νευρωνικών τόξων ανάλογα με τη λειτουργία που επιτελούν.
Η διαδικασία της μάθησης είναι ένα από τα ισχυρότερα και κυριότερα μέσα αντιμετώπισης της εξέλιξης της άνοιας.
Με την πάροδο του χρόνου ο εγκέφαλος αδιαμφισβήτητα «αυξάνεται» σε όγκο.
Χρησιμοποιώντας το φως μπορούμε να ελέγξουμε ποια γονίδια διεγείρουν τα νευρικά κύτταρα, κάτω από ποιες προϋποθέσεις και υπό ποιες συνθήκες.
Όπως έχουν δείξει οι οπτογενετικές έρευνες, τον τελευταίο καιρό μελετώντας τα διάφορα φάσματα του φωτός και τη δράση τους στον εγκέφαλο είναι δυνατόν να παρατηρήσουμε ποιες αντιδράσεις προκαλούν σε γονίδια τα οποία χορηγούνται και πως αυτά επιδρούν στα νευρικά κύτταρα.
Η θεωρία του Charles ότι ο εγκέφαλος και συγκεκριμένα τα εγκεφαλικά κύτταρα ανά μορφή και σχήμα μπορούσαν να αποτελέσουν πηγή φωτεινής ενέργειας άρχισε να εξετάζεται τα τελευταία χρόνια.
Τα κύτταρα – καθρέφτες καταλαμβάνουν συγκεκριμένες περιοχές μέσα στον εγκέφαλο, αποτελούμενες από ειδικά κύτταρα τα οποία αντιλαμβάνονται τις κινήσεις του ατόμου αλλά και των άλλων στο περιβάλλον μέσω στο οποίο βρίσκονται.
Τα κύτταρα-καθρέφτες έχουν συγκεκριμένη τοποθεσία στον εγκέφαλο. Η θέση τους εντοπίζεται κυρίως στην περιοχή του ιππόκαμπου και του προμετωπιαίου λοβού.