Η ισορροπία μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου
Η ζωή μπορεί να είναι αφάνταστα περίπλοκη στην καθημερινότητα αλλά ταυτόχρονα και πολύ απλή.
Η ζωή μπορεί να είναι αφάνταστα περίπλοκη στην καθημερινότητα αλλά ταυτόχρονα και πολύ απλή.
Η καθημερινότητα του ανθρώπου αποτελεί μία συνεχή διαδικασία εγκεφαλικών λειτουργιών με διαφορετική ένταση και κατεύθυνση.
Μία εκτεταμένη έρευνα που έγινε από Γερμανούς επιστήμονες το έτος 1923 είχε ως αποτέλεσμα να εισαχθεί ο όρος «μωρία» στη διεθνή βιβλιογραφία.
Οι γνωστικές διαταραχές θεωρούνται το μεγαλύτερο πρόβλημα στη σύγχρονη νευρολογία.
Πρόκειται για δύο αλληλένδετες έννοιες οι οποίες χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα του ατόμου.
Η οξυτοκίνη είναι μία ορμόνη – διαβιβαστής η οποία συνδέεται με συγκεκριμένους υποδοχείς στον εγκέφαλο˙ γονιδιακά έχει διαπιστωθεί ο υποδοχέας CD-38 ο οποίος αποθηκεύει την οξυτοκίνη που με τη σειρά της ενισχύει τις καθημερινές εξωτερικές σχέσεις του ανθρώπου.
Το ανοσοποιητικό σύστημα, δηλαδή η άμυνα του οργανισμού, ξεκινάει από τη γέννηση του ανθρώπου.
Η σωματοτροπίνη είναι μία ορμόνη η οποία εκκρίνεται κατευθείαν από την υπόφυση και αυτή είναι μία ιδιαίτερα σοβαρή λειτουργία.
Ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος του 19ου αιώνα Σοπενχάουερ πρόσφερε μία ερμηνεία για τον ύπνο και τη σχέση του με το ανθρώπινο σώμα˙ παρομοιάζει τη λειτουργία του ύπνου μ’ αυτήν του μηχανισμού ενός ωρολογίου.
Είναι γνωστή η ρήση «βαδίζει και παραμιλά»˙ πρόκειται για μία κατάσταση την οποία μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως ονείρωξη εν κινήσει.
Ο ύπνος, ιδιαίτερα στο βαθύ στάδιο, ρυθμίζεται από συγκεκριμένους παράγοντες, την ακετυλοχολίνη και τη νοραδρεναλίνη.
Αν μελετήσουμε τα στατιστικά δεδομένα του ύπνου όπως είναι ήδη γνωστά και έχουν καταγραφεί μετά από παρατήρηση στα θηλαστικά, μπορούμε να πούμε ανεπιφύλακτα ότι ο ύπνος κυριαρχεί αριθμητικά στη ζωή.
Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες, ένα είναι σίγουρο: η έλλειψη ύπνου διαταράσσει σοβαρά την εγκεφαλική ισορροπία.
Αποτελεί ένα βασικό ερώτημα για τη σύγχρονη κοινωνία, όπου ο ύπνος θεωρείται στην κυριολεξία μία περιττή πολυτέλεια.
Η εγκεφαλική διαδικασία της θεωρίας του πνεύματος επηρεάζεται περισσότερο στις περιπτώσεις αυτισμού.
Η συμπεριφορά της μίμησης, χαρακτηριστική στους πιθήκους, υπάρχει σε ανώτερο βαθμό στους ανθρώπους.
Οι πόνοι στον οφθαλμό, ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους ανθρώπους, μπορεί να είναι αποτέλεσμα δημιουργίας γλαυκώματος.
Η εικόνα ενός ανθρώπου που πέφτει αναίσθητος στο έδαφος και αρχίζει να παρουσιάζει συσπάσεις στα άκρα του, να βγάζει αφρούς ή να δαγκώνει τη γλώσσα του είναι μία κλινική κατάσταση που χαρακτηρίζεται σαν μία επιληπτική κρίση (grand-mal επιληψία).
Ήδη από την αρχαία Βαβυλωνία το 17ο αιώνα π.Χ. πίστευαν οι άνθρωποι ότι η επιληψία είναι κάτι που το στέλνει ο Θεός και δεν εξαρτάται από τη θέληση του ανθρώπου.
Οι ευκαιριακές επιληπτικές κρίσεις αποτελούν καθημερινό γεγονός για όλους σχεδόν τους ανθρώπους, όμως πολλές φορές δε γίνονται αντιληπτές.