Η σημασία της χαμένης μνήμης
Αυτό που μπορεί κανένας να φανταστεί τι γίνεται όταν χάνεται η μνήμη, με απλά λόγια μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε σαν μια μεγάλη καταστροφή
Αυτό που μπορεί κανένας να φανταστεί τι γίνεται όταν χάνεται η μνήμη, με απλά λόγια μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε σαν μια μεγάλη καταστροφή
Πολλές φορές βλέπουμε σε ολόκληρες ομάδες, χαρακτηριστική περίπτωση είναι στους οπαδούς του ποδοσφαίρου ή κάποιων άλλων αθλημάτων, την εμφάνιση εντόνου ανταγωνισμού και κατάσταση ζήλειας σε σχέση με τα αποτελέσματα της ομάδας ή του αθλητή της προτιμήσεως τους
Η ζήλεια είναι ένα φαινόμενο που σύμφωνα με τις παρατηρήσεις προκύπτει ανάμεσα στη «συνεργασία» αμυγδαλής και ιππόκαμπου στον εγκέφαλο
Η χρόνια εξάρτηση από οποιαδήποτε ουσία, αλκοόλ ή ναρκωτικά με τον καιρό έχει μια βαριά επίδραση στον εγκέφαλο
Πολλές φορές παρατηρούμε στη Βιονευρολογική σε βασικές νευροψυχιατρικές ασθένειες ότι η συμπτωματολογία τους αρχίζει από τη σταδιακή απώλεια της μνήμης και μάλιστα όταν υπάρχει αδυναμία της φαντασίας, σε ότι αφορά το σχεδιασμό
Πολλές φορές ιδιαίτερα κατά τους νυχτερινούς ιλίγγους συμβαίνει, καθώς ο ασθενής κοιμάται, μερικά από τα ωτοκονία που υπάρχουν, δηλαδή τους μικρούς κρυστάλλους που βρίσκονται στο αιθουσαίο νεύρο και ερεθίζουν κατά προτίμηση το βλεννογόνο με τρόπο τέτοιο, ώστε να αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος τη θέση του σώματος στο χώρο, να δυσλειτουργούν και να επικολλούνται σε ένα ακριβώς σημείο
Ο ίλιγγος εμφανίζεται κατά κύριο λόγο με τη μορφή έντονης ζάλης και τάση για πτώση, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, σε όλες τις ηλικίες με ένα «πικ» στις προχωρημένες ηλικίες
Μια από τις χειρότερες μορφές ιλίγγου είναι αυτή που συμβαίνει κατά τη νύχτα, ιδιαίτερα στο κρεβάτι όταν ο ασθενής κοιμάται και αλλάζει θέση
Μάθετε πώς να προστατεύσετε το παιδί σας από το επικίνδυνο μέταλλο που πριν από ένα χρόνο προκάλεσε σάλο με την παρουσία του σε κάποια παιχνίδια.
Σοκ και μεγάλη αμηχανία προκαλεί στο άκουσμά της η νόσος σκλήρυνση κατά πλάκας. Μπορεί η αιτιολογία τής ασθένειας να είναι άγνωστη, όμως οι γιατροί σήμερα έχουν τα μέσα να αντιμετωπίσουν τα συμπτώματα.
«Αυτοκτονικό» χαρακτηρίζει τον σύγχρονο πρωταθλητισμό (τον αποκαλεί «αθλητισμό υψηλής απόδοσης» ή «υψηλών επιδόσεων») ο νευρολόγος – ψυχίατρος, δρ Δημήτρης Κουντούρης, ο οποίος έχει ασχοληθεί και με τα ψυχολογικά προβλήματα, που προκαλεί στους αθλητές αυτού του είδους ο αθλητισμός.
Τα χρέη και τα οικονομικά αδιέξοδα οδηγούν έναν στους τέσσερις συμπολίτες μας να αναζητήσει ψυχιατρική βοήθεια
Διαπιστώνουμε τους τελευταίους μήνες αυτή την ασυνήθιστα αυξητική τάση των περιστατικών άγχους, κρίσεων πανικού και σειράς ψυχοσωματικών διαταραχών, που σχετίζονται με οικονομικά αδιέξοδα», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο νευρολόγος – ψυχίατρος δρ Δημήτρης Κουντούρης.
Εκτός από τη γρίπη κινδυνεύουμε και από τη… γριπολογία λέει ο νευρολόγος – ψυχίατρος Δημήτρης Κουντούρης, ο οποίος δίνει μια επιστημονική εξήγηση γι’ αυτό που οι δημοσιογράφοι ονομάζουν «ιό του πανικού».
Ασφαλώς και όχι
Και τα συναισθήματα καθώς επίσης και τα κίνητρα σε κάθε άνθρωπο προέρχονται κυρίως από την προδιάθεση που έχει, αλλά και από τις σχέσεις του με το υπόλοιπο περιβάλλον και ιδιαιτέρα με τους ανθρώπους
Οι διαταραχές της συμπεριφοράς, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική σε διάφορα άτομα, είναι πάντοτε κατά κύριο λόγο σε μεγάλο ποσοστό αντιδράσεις της στιγμής
Σε ένα νευροψυχιατρικό ιστορικό, το πρώτο που ενδιαφέρει και είναι ουσιαστικό για την περαιτέρω εξέταση, πολλές φορές και για τη θεραπεία, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, είναι εάν αυτά που κανείς ακούει, βλέπει ή «παίρνει» από τον ασθενή είναι αληθή ή όχι
Όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική δεν είναι το παν κανείς να διαγιγνώσκει μια νοσηρή κατάσταση, όπως π.χ. από τον ψυχιατρικό νευρολογικό τομέα μια κατάθλιψη, μια σχιζοφρένεια, τις περισσότερες φορές το ουσιαστικότερο είναι να προλάβει κανείς αυτή την κατάσταση πριν «τελεσιδικήσει» νοσολογικά, έτσι ώστε να χρειάζεται ο «ενδιαφερόμενος» την ιατρική παρουσία
Μια συντονισμένη έρευνα, που έγινε σε Αγγλία και Σουηδία σε εφτακόσιους πενήντα χιλιάδες περίπου ασθενείς με επιληψία, έδειξε ότι το ευδόκιμο ζωής είναι σαφώς χαμηλότερο από ότι του μέσου πληθυσμού και συγκεκριμένα φτάνει τα πενήντα έξι χρόνια για τις περιπτώσεις εκείνες που οι επιληπτικοί πάσχουν από ψυχασθένειες
Αρκετές φορές χωρίς να το καταλαβαίνουμε αισθανόμαστε «διακόπτες» του ειρμού μέσα στον εγκέφαλο μας, αναταραχή ή και καμιά φορά πλήρη αφαίρεση της συνείδησης από την πραγματικότητα