Κλινικές μορφές αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου
Το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο χαρακτηρίζεται κυρίως από αρτηριακές και φλεβικές θρομβώσεις σε όλο τον οργανισμό και κυρίως γύρω από το νευρικό ιστό, κυρίως στον εγκέφαλο
Το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο χαρακτηρίζεται κυρίως από αρτηριακές και φλεβικές θρομβώσεις σε όλο τον οργανισμό και κυρίως γύρω από το νευρικό ιστό, κυρίως στον εγκέφαλο
Στη Βιονευρολογική πολύ τακτικά βλέπουμε την παρουσία κάποιων αγγειοματωδών διαταραχών του αίματος με χαρακτηριστικές «κοκκινίλες», οι οποίες «φαγουρίζουν» έντονα, ενώ παράλληλα συνοδεύονται και από άλλα νευρολογικά και ψυχιατρικά συμπτώματα
Σε ένα μεγάλο τμήμα των ασθενών με υπερηωσινοφιλικό σύνδρομο έχει γίνει ήδη πιστοποίηση μιας γενετικής προδιάθεσης
Πάρα πολλές φορές, ιδιαίτερα σε διαταραχές του νευρικού συστήματος με κινητικά προβλήματα, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική κατά επανάληψη, το πρόβλημα των αρθρώσεων αποτελεί ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο, κυρίως οι μυϊκές διαταραχές γύρω από τις αρθρώσεις
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα, το γνωρίζουμε όλοι, αλλά εκείνο που δεν ξέρουμε και τελευταία ανακαλύπτεται όλο και περισσότερο είναι ότι η κλινική μορφή της μπορεί να παρουσιαστεί σε πολλά αυτοάνοσα άλλα σύνδρομα, όπως είναι ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος ή όπως έχουμε διαπιστώσει και εδώ στη Βιονευρολογική αρκετά τακτικά και με τη μορφή αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου
To σύνδρομο Devic’s απαντάται σαν αυτόνομη κλινική οντότητα αρκετά τακτικά από γιατρούς που ασχολούνται με το κεφάλαιο της σκλήρυνσης κατά πλάκας
Συνήθως οι προεκτάσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος και οι προβολές του, σε ότι αφορά τη συνύπαρξη του με ένα συστηματικό ερυθηματώδη λύκο, είναι η εμφάνιση κλινικών διαταραχών με τη μορφή ψυχώσεων και επιληπτικών κρίσεων
Στη Βιονευρολογική, «ψάχνοντας» το ιστορικό όλων αυτών των ασθενών που φτάνουν με διάφορες καταστάσεις πανικού, κατάθλιψης, νευρώσεις και άλλες ψυχικές διαταραχές στο ιατρείο για εξέταση, έχουμε διαπιστώσει ότι τις περισσότερες φορές η απαρχή όλων αυτών των συνδρόμων είναι καταστάσεις διαταραχής του περιβάλλοντος, οι οποίες «προσλαμβάνονται» αρνητικά από τον ασθενή
Εξετάζοντας στη Βιονευρολογική χρόνια τώρα ασθενείς με πανικό, βλέπουμε ότι το κυρίαρχο σύμπτωμα σε αυτήν την κατάσταση είναι η τάση φυγής
Όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική σε χρόνιες εξετάσεις σε αρκετούς ασθενείς, εκείνο που γεννά τον πανικό τις περισσότερες φορές είναι ότι στην ουσία είναι απροετοίμαστοι για τις αλλαγές του περιβάλλοντος τους ή δεν τις περιμένουν ή δεν τις σκέφτηκαν ή δεν τις επεξεργάζονται σωστά
Υπάρχει στην ψυχιατρική και νευρολογία ο όρος «θέση ελαττωματικής αντίστασης», όπως ακριβώς στη φυσική
Σε ένα νευροψυχιατρικό ιστορικό, το πρώτο που ενδιαφέρει και είναι ουσιαστικό για την περαιτέρω εξέταση, πολλές φορές και για τη θεραπεία, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, είναι εάν αυτά που κανείς ακούει, βλέπει ή «παίρνει» από τον ασθενή είναι αληθή ή όχι
Ο στόχος κάθε ανθρώπου είναι να «περνάει καλά» και όπως δίδαξε και ο γνωστός Έλληνας φιλόσοφος, ο Επίκουρος, πρέπει για αυτό το πράγμα να γίνεται μια επιλογή των αληθινών αναγκών που έχει και μια σωστή τοποθέτηση της καθημερινότητας του και σε τι του φέρνει ευχαρίστηση
Είναι βέβαια λίγο δύσκολο να φανταστούμε τους ιλίγγους σαν αποκλειστικό σύμπτωμα ή σαν αρχικό σύμπτωμα κάποιων ψυχικών διαταραχών, αυτό όμως συμβαίνει αρκετές φορές και μάλιστα επειδή οι ίλιγγοι είναι τόσο χαρακτηριστικοί και τόσο δυνατοί στις περισσότερες των περιπτώσεων υπάρχει η εντύπωση ότι το πρόβλημα ακριβώς είναι αυτοί, και όχι η ψυχιατρική αιτία που κρύβεται συνήθως από πίσω
Θυμάμαι ακριβώς πριν σαράντα περίπου χρόνια μια δημοσίευση μας με άλλους συναδέλφους σε Γερμανικό Νευρολογικό περιοδικό, σχετικά με τη θυρεοειδίτιδα Hashimoto και το φαινόμενο του καρπιαίου σωλήνα
Έχουμε παρατηρήσει στη Βιονευρολογική ότι ένα ουσιαστικό ρόλο σε πολλές νευρολογικές παθήσεις έμμεσα ή άμεσα παίζει το ιώδιο και το περιεχόμενο του στον οργανισμό
Είναι ένα ερώτημα που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια και μάλιστα για αυτό έχει δημιουργηθεί και «ειδική ομάδα», τόσο στην Unicef όσο και στο διεθνή οργανισμό υγείας, προκειμένου να γνωρίζουμε σε επίπεδο φυλών ή και εθνών ακόμη και για τις υπανάπτυχτες χώρες σε ποια όρια πρέπει ακριβώς να βρίσκονται τα επίπεδα θυρεοειδούς, προκειμένου να μην υπάρχει πρόβλημα με τις γνωστικές λειτουργίες και τη μνήμη
Αυτό είναι πολύ δύσκολο να απαντηθεί αυτή τη στιγμή
Ένα πάρα πολύ μεγάλο κεφάλαιο, σε ότι αφορά την υπεραισθησία στους ήχους, είναι αντικείμενο της νευρολογίας και της ψυχιατρικής μαζί με τη συμβουλή του ωτορινολαρυγγολόγου
Ένα «νέο» νόσημα κυριαρχεί τον τελευταίο καιρό στις νευρολογικές διαγνώσεις